Travel

Heftige nacht

Daar was ‘ie dan. De eerste echt zwoele nacht, na een drukkend warme zomerdag. Van dat laatste heb ik niets meegekregen, want uiteraard ben ik op zo’n dag snotverkouden en belabberd en loop ik bibberend door huis.

Dat er heftige buien zouden komen, was zo klaar als een klontje. Het drukkende gevoel in mijn hoofd kwam veel overeen met het drukkende gevoel van de naderende bui. Al in de vooravond kwamen de eerste berichten via Twitter, met prachtige foto’s. Voor ons begon het pas toen we net twee uurtjes gestrekt lagen. Bruut werden we wakker geknald en veelvuldig de kamer uit geflitst. Na een tochtje door het huis om stekkers uit de contacten te halen, twee bange katten een beetje  te hebben getroost en me een hoedje te zijn geschrokken van een wel heel brute knal mét inslaande bliksem verderop, leek het even weer wat minder te worden.

Gelukkig zakte mijn verkoudheid al wat meer af, dus mocht ik wel in bed blijven deze keer. Geen naar adem snakkende Sab die met al haar verkoudheidsgeluiden lief wakker hield. Deze keer was het alleen maar het weer, want rond half vijf begon het weer. Nog heftiger, dichterbij en in de schemer leek de lucht zelfs groen.

Na een kwartiertje naar de wonderen der natuur te hebben gekeken, vond ik het wel weer genoeg en wilde ik graag verder slapen. Blij als een kind dat ik niet alleen in ons huisje, laat staan in ons bedje lag, want bij onweer ben ik toch niet zo’n held. Bang voor rondvliegende vuurballen, sinds een vakantie in Annecy, waar ze op de camping door een tent vlogen en er een krater werd geslagen in de snelweg, precies achter onze tent. Zo heftig was het vannacht dan weer niet, maar tijdens mijn poging weer te slapen, werd ik nog regelmatig bruut wakker geschokt. Tot groot genoegen van lief, want mijn reactie als ik ergens van schrik, is volgens hem best geinig. Een zacht gilletje, handen voor m’n mond en in elkaar gedoken wachten op de volgende knal. Die dan pas weer komt als ik er niet meer op verdacht ben, waardoor het bovenstaande proces zich herhaald.

Onder de indruk was ik van de schade die er afgelopen nacht ontstaan is. Nederland op z’n kop, dichtgeslibde snelwegen en chaos op het spoor. Gelukkig hoef ik pas wat later op de middag richting het Zwolse. Prachtige foto’s te zien op NU.nl, iets waar ik niet aan denk om te gaan maken, te veel onder de indruk.

Mooi maar indrukwekkend verschijnsel; onweer

Mooi maar indrukwekkend verschijnsel; onweer

Inmiddels durven de katten weer naar buiten, al zijn ze enorm op hun hoede. Gisteravond voor de bui waren ze al verschrikkelijk baldadig en vervelend, alsof ze de bui al zagen hangen. Onze nieuwe aanwinsten Ben & Jerry, de goudvissen, waren niet interessant genoeg. Nu wordt het tijd om de planten weer recht te zetten, de boomschors weer op hun plek te vegen en de stoep weer te ontdoen van afgebladderd verf.

Maar niet voor wat rustgevends, na zo’n heftige nacht. Vriendin D. stuurde me een ontzettend leuke site, helemaal mijn ding, wat ze dus erg goed ingeschat had. Daar struin ik inmiddels alweer een kwartiertje rond, om de dagelijkse dingen nog maar even uit te stellen. Tenslotte ben ik nog steeds niet fit, klink ik nog steeds als een krasse kraai en mag ik best wat langer doen over mijn t0-do list van vandaag. Overhaasten is nooit goed. I love Paris, I love MyLittleParis.com. Lekker wegdromen bij de site, iets wat vannacht steeds bruut werd verstoord. Daarbij voel ik me net zo aantrekkelijk als een aardappelzak en klink ik ook niet bijster leuk, dus behalve plichten doen we vandaag nog een dagje niets extra’s. Dan kunnen we morgen weer voor 200% gaan.

Hoe het verder met de schade in de buurt is? Geen idee, want het lijkt er op dat er wat grote ‘lokale nieuwssites’ problemen hebben met de servers. Wellicht door het noodweer. Heel ernstig zal het niet zijn geweest, want Jan de Hoop had niets te vertellen over Meppel Big Apple.