Hoog zwanger. Ik had er wel van gehoord maar ik wist niet dat het ook echt betekende dat je ‘hoogzwanger’ bent. Van indalen was tot 2 weken geleden nog geen sprake. Ergens dacht ik (en ik hoorde jullie denken), je moet niet zo zeiken. Vooralsnog zijn baby en ik gezond, in principe heb ik medisch gezien nergens last van: mijn heupen zijn stabiel, mijn humeur alleen niet. Ik ga elke zaterdag bij Bluebirds naar een fantastische zwangerschapsyoga sessie van Emma en dat hou ik eigenlijk nog allemaal prima vol. Maar toch, werken, en vooral het dagelijks reizen naar de binnenstad, juist dat werd me een beetje te veel. Dus in plaats van bij 4 weken ging ik met 5 weken met verlof, ongeveer. Want thuis zitten, dat zou me vast beter af gaan.
Zwangerschapsmassage: hemel die hels bleek
Na 2 dagen verlof verveelde ik me eigenlijk al. Niet dat ik echt nog iets anders kon dan liggen. Ik werd na al die weken knallen toch echt gedwongen tot uitrusten. Desondanks bleef ik mezelf tot het uiterste drijven, een heel slecht idee bleek en ik elke keer weer even op mijn plek gezet werd door mijn eigen lijf.
Daarom gaf ik mezelf als kado een zwangerschapsmassage bij Docter Feelgood. Een hele week heb ik er naar uit gekeken. Een massage tafel met een gat voor mijn buik en twee andere voor mijn tieten. Heel even weer ervaren hoe het ook alweer was om op mijn buik te slapen. Klonk als walhalla in mijn oren! De thee en de muziek maakte me al helemaal rustig. De masseuse stelde mij op mijn gemak en de kleding ging uit. Gericht probeert ik mijn hobbels in de daarvoor bedoelde gaten te mikken. Ik had er zin in, eindelijk me-time! Wat er toen gebeurde had ik natuurlijk kunnen voorspellen; maagzuur. En niet een klein beetje. Ik kon niet meer normaal liggen of zitten. Ik kotste zowat door het gat voor mijn hoofd heen en slikken was al helemaal uit den boze. Twee Rennie’s (normaal lifesavers) verder ben ik op mijn zij gaan liggen, een niet heel gemakkelijke massage houding. Een marteling van een vol uur.
Nesteldrang
Ook de nesteldrang kwam niet meer terug helaas, het is een teringzooi in huis. Inclusief de babykamer dus. Er kwamen verzoeken binnen om de babykamer te tonen maar dan voel ik me een slechte moeder. Op het moment lijkt het meer op een rommelhok waar ik alle gekochte en gekregen spullen vakkundig in gepropt heb. Het is op geen enkele manier een insta-waardige ruimte geworden. Op 1 ding na: goede vriend en kunstenaar Jacinto maakt een geweldig kunstwerk. Niks roze, geen bloemetjes maar een monotone, volwassen kamer met natuurlijke kleuren. Zodra het hangt ben ik zelfverzekerd genoeg om foto’s van het kamertje te delen.
Nog een kleine 2 weeks to go en ik ben inmiddels uitgepuft van de babyshower. God, wat heb ik veel zin om die kleine te zien!
- Verkeer in Nairobi; ongekende chaos of strategisch rijden? - 21/07/2022
- Martine in Kenia: ‘Ga je dáár bevallen?’ - 07/01/2022
- Verhalen van ontsteltenis over COVID in Nederland - 02/11/2020