Niet de slecht bekende, vrouwonvriendelijke ‘zwarte boekjes’ die mannen zoals McSteamy of George Clooney bij zouden houden om hun ‘veroveringen’ te raten. Maar de geweldige Moleskine boekjes. Schoonzus U. gebruikt ze al sinds ik haar ken. Ik deed toen nog niet zo veel met schrijven dat ik daar mooie boekjes voor kocht. De verplichte dingen maakte ik op m’n bakbeest-laptop of een papiertje uit m’n kladblok.
Pas sinds kort gebruik ik ze zelf. Eentje voor al mijn plannen, ideeën en overleg. En sinds kort vertrouw ik aan de ander mijn ‘geheimen’ toe. Vorige week zaterdag in Parijs nog met het City Notebook in m’n hand gestaan, maar voor een dag was het wel erg kort. Bovendien is het heel 1.0 om met een boekje of kaart de toerist uit te hangen, daar heb je tegenwoordig de iPhone voor.
Ineens zie ik de boekjes overal opduiken, behalve in de plaatselijke boekwinkels. Zo af en toe blader ik door m’n aantekenboekje, grijnzend kijkend naar mijn gekriebel op papier. Het stevige papier wat nog ‘ouderwets’ naar papier ruikt. Niet statisch zoals het meeste printpapier.
Dat ik er nu eentje als soort van dagboek gebruik, is helemaal apart. Vroeger schreef ik nauwelijks. Ik sloot mezelf middagen op om te tekenen of te schilderen. Maar vriendinnetje E. hield wel een dagboek bij. In een schrift, wat ze altijd heel goed wist te verstoppen. Dat wilde ik ook, en ik begon iedere keer fanatiek. Maar na 3 dagen had ik het wel weer gezien. Ik zag er het nut niet van in, vond het schrijven niet leuk en had ook niet het idee dat er iemand op mijn verhaal zat te wachten. Want stiekem droomden we natuurlijk van een heuse ontdekking, mijn dagboek heette niet voor niets, hoe origineel, ook Kitty.
Naast mijn digitale leventje hier op mijn blog dus aan het schrijven geslagen. Het is fijn om dingen van je af te schrijven, maar ook prettig om zo af en toe terug te lezen. Dat merk ik bij ons ‘reisverslag’. Af en toe kom ik het tegen en lees ik weer even wat we die 5 heerlijke dagen gedaan hebben. Even een momentje ‘stop de tijd’.
Grappig om in dit digitale tijdperk weer terug te grijpen naar old school dingen.
