Afgelopen trip naar Spanje werd ik er al op gewezen. Tijdens het boarden vroeg de stewardess met een strenge blik of ik wel voor 25 mei terug zou gaan. Het was 26 april. Hoewel er van mij best een aswolk roet in het terugreisje had mogen gooien qua weer en sfeer.
Vanaf 25 mei verloopt mijn paspoort. Een ander reisdocument heb ik niet. Bij terugkomst uit Spanje lag er keurig een brief van de gemeente Meppel dat mijn reisdocument bijna verlopen is en ik moet zorgen dat ik voor die tijd een nieuw document heb aangevraagd. Daarbij ook de onmogelijke openingstijden. Mensen met een fulltime baan moeten op vrijdagavond in de ellenlange rij gaan staan om een reisdocument te bemachtigen.
De heisa om zo’n papiertje, je zou bijna denken dat dat papiertje mijn identiteit is, zegt wie ik ben. Onzin natuurlijk, want zonder paspoort of ID ben ik nog steeds Sabine al kan ik het niet bewijzen. Ik voel me op een onnatuurlijke manier meegetrokken worden in de bureaucratie. Als ik vraag waarom ik mijn vingerafdrukken moet afgeven, hoe en hoe lang die bewaard worden, haalt de baliemedewerkster haar schouders op en wijst nonchalant naar een rekje met folders: ‘Daar moet ergens wel in staan waarom en zo, ik heb het ook niet bedacht’.
Als ik na het aanvragen van een identiteitsbewijs zeg dat ik ook graag meteen een paspoort aan wil vragen, zucht ze diep. ‘Dat kan niet in één keer mevrouw, dat kan pas met uw nieuwe identiteitsbewijs’. O ja, ik was even vergeten dat ik bijna niet meer besta. Terwijl ik juist dacht dat ik het afgelopen jaar mijn eigen identiteit beter wist weer te geven dan anders. Volgende keer bij het ophalen (als ik niet mijn afhaalbewijs kwijt ben, want ik ben niet heel goed met 1.0 papieren bewaren de laatste tijd, al het belangrijke belandt wel in mijn e-mail) moet ik 2 nummertjes trekken. Om m’n nieuwe identiteit op te halen en mijn paspoort aan te vragen. Waarbij ik weer 4x mijn vinger in het vingerafdrukapparaatje moet stoppen, niet wetende wat er mee gedaan wordt. Het mooiste van alles; wel meteen betalen. Het is dat ik volgende week voor zaken naar Barcelona ga, maar door al die procedures voel ik me uitgedaagd om een tijdje identiteit-loos rond te banjeren.
