Niet met ijsballen of sneeuw, de sneeuw die nu valt is zo fijn dat het aanvoelt alsof je door een koude sauna loopt, of lekker verneveld wordt tijdens het zonnen aan de kant van het zwembad. Een natte waas.
Ingepeperd door de spiegel die me voor werd gehouden. Hoewel ik ergens wel weet dat het niet alleen maar gaat zoals ik wil, probeer ik vaak alles (en iedereen) zoveel mogelijk te manipuleren om het toch op mijn manier te doen. De keuzes die ik het afgelopen jaar heb gemaakt, waren keuzes naar mijn eigen geluk. Daarbij wel eens vergetend dat dat niet per definitie het geluk van een ander hoeft te zijn. Maar als ik lekker in m’n vel zit, ben ik voor iedereen een leuker persoon, dacht ik. Dat is ook zo, maar het scherm van mijn macbook zorgt ook voor afstand, is een soort muur voor iedereen die een gesprek met me probeert te voeren terwijl ik achter mijn scherm zit. Ondanks dat ik dat prima kan combineren, was het eigenlijk nooit bij me opgekomen dat het ongeïnteresseerd over komt. Dat is namelijk niet de intentie. Net als wanneer ik tussendoor even mijn mail op m’n telefoon check. Ik hoor en merk alles wat er om me heen gebeurt en het is zeker geen desinteresse. Zelf hou ik van snelle reacties, dus dan moet ik dat zelf ook geven, zowel zakelijk als privé.
Soms is het wel goed om een spiegel voorgehouden te krijgen. Dat anderen in dat spiegelbeeld andere dingen zien dan jij, of vast blijven houden aan een beeld van toen, maakt het ingewikkeld. Ja, ik ben veranderd. In mijn eigen beleving positief, want ik doe wat ik al zo lang wilde; ik maak me nuttig met iets wat ik leuk vind om te doen en goed kan. Mijn interesses en prioriteiten zijn veranderd en ik heb geleerd dat ik sommige dingen beter moet relativeren. Maar ook heb ik ingezien dat ik geen moeite moet doen voor dingen die niets opleveren. Of energie moet steken in dingen waar ik niets voor terug krijg. Zo voorkom ik teleurstelling en frustratie bij mezelf.
Het is best lastig om een balans te vinden waar iedereen gelukkig van wordt. Na mijn lange zoektocht naar iets waar ik mijn hart, ziel en passie ik kon stoppen, is de bereidheid om iets in te leveren ook ver te zoeken. Dit is waar ik zo lang op heb gewacht en naar heb verlangd. Ik ben jong, begin net en moet me een weg banen in de nieuwe rollen, het ‘nieuwe’ leven. Dat hoef ik niet alleen. Dat wil ik ook zeker niet alleen. Maar ik heb wel ruimte nodig om mijn vleugels eindelijk uit te kunnen slaan, met de wind mee te kunnen zweven op zoek naar meer uitdaging en succes. Daar put ik energie en geluk uit, wat ik graag wil delen. Met iedereen die zich daar voor open stelt. Ik ben nog steeds open en toegankelijk, maar sluit me wel af voor vooroordelen en negativiteit.
Misschien wel net zo verfrissend als een sneeuwbal in je gezicht. Even weer de ogen openen en verder kijken dan jezelf. Ik ben immers niet alleen op de wereld…
