Travel

Insecurities

Iedereen heeft ze; zijn of haar onzekerheden. Sommigen durf je te uitten, anderen houdt je voor jezelf. Van sommigen kom je af, door ouder en wijzer te worden. Want sommige onzekerheden stellen niets voor. Anderen achtervolgen je de rest van je leven.

Het zijn niet alleen persoonlijke onzekerheden waar je mee te maken kunt krijgen, ook met perioden. Mijn zusje is vandaag begonnen aan haar eindexamen. Een ‘onzekere’ tijd, ook al staat ze er goed voor. Deze twee weken moet het wel ‘even’ waargemaakt worden. Mijn vader zit op de wip, letterlijk en figuurlijk. Want hoe het allemaal afloopt, daar is nog geen enkele duidelijkheid over. Mijn onzekerheid beslaat ook de arbeidsmarkt. Als ik in augustus klaar ben, vind ik dan wel werk wat aansluit? En vooral, wat voor werk zou ik eigenlijk willen en is het in deze tijd haalbaar?

Druk aan het solliciteren ben ik. Alle afwijzingen maken me niet veel zekerder. Ook al zijn het dan geen afwijzingen op persoonlijke aspecten of capabilities, maar vrij algemene zoals ‘personeelsstop’ en ‘gebrek aan ervaring’.

Toch ben ik niet meer het onzekere, verlegen meisje van vroeger. Trok ik me toen veel aan van vooral commentaar op m’n ‘looks’ en maakte ik accuut een afspraak met de chirurg, nu heb ik er wel vrede mee. Al ga ik nog steeds niet zonder make-up de deur uit en heb ik een ‘zonder-make-up-geen-foto-van-mij-regel ingesteld. Ook ben ik stukken mondiger geworden. Je hebt in deze tijd ook weinig keus, wil je gehoord worden, dan ben je daar zelf verantwoordelijk voor.

Soms benijdt ik mijn inmiddels 17-jarige zusje daarin wel. Zo mondig en nonchalant als ze is, zo serieus was ik op die leeftijd. Ik wist precies wat ik wilde, had een lange relatie, werkte op zaterdagavond. Inmiddels ben ik 24, heb ik behoorlijk ingehaald op alle fronten, maar leef ik op dit moment weer een  behoorlijk ‘serieus’ leven. Althans, dat denkt iedereen, want als je samenwoont, ben je burgerlijk en saai. Iets waar ik absoluut niet onzeker over ben, over dan samen wonen. Want ik vind het heerlijk, samen opstaan, ontbijten, dineren, luieren en slapen. Leuke dingen doen, spontane acties, gewoon omdat het kan. Ik ben zelfs niet onzeker over hoe ik onze relatie ‘spannend’ hou, want ook dat zit na bijna 3 1/2 jaar samenwonen wel goed.

Onzekerheid en vooral onwetendheid zijn ontzettend vervelende gevoelens. Je weet niet wat je er mee aan moet, hebt er niet altijd invloed op. Waar je vervolgens nog onzekerder van wordt. Het hoort er kennelijk bij. Het houdt scherp. Want meestal zijn het maar onzinnige dingen, waar we ons onzeker over voelen. En als we goed kijken, weten we ergens diep van binnen vaak wel dat het helemaal niet nodig is.

Over één ding ben ik in ieder geval heel zeker: hoe lekkerder je je voelt, hoe zekerder je bent en des te meer je bereikt. Nobody’s perfect. En we moeten eens ophouden om dat te willen zijn. Zo. Zeker een kop thee verdient!

Je kunt ook te ver gaan...

Je kunt ook te ver gaan...