Mijn hoofd zit vol met kamertjes. Kamertjes met herinneringen van bijna 26 jaar leven. Niet in alfabetische, chronische of überhaupt logische volgorde. Kris kras door elkaar. Van sommige kamertjes zitten de deuren op slot. Afgesloten hoofdstukken. Verleden, wat plaats moet maken voor heden en toekomst en af en toe nog opgerakeld wordt. Van andere kamers staat de deur op een kier. Dat is voor mijn gevoel nog niet afgerond, kan nog niet afgesloten worden. Andere kamers zijn nog behoorlijk leeg en daarvan staat de deur wijd open. Open voor de toekomst, nieuw te maken herinneringen.
Toch is het best lastig dat je niet volledig kunt controleren welke kamerdeuren er nog op een kier staan. Kamers die je graag wilt afsluiten, zodat je verder kunt gaan, om nieuwe in te richten. Of dat je die kamers gewoon kunt voorzien van een opknapbeurt. Alleen de fijne, bruikbare dingen bewaren, en de rest bij het grof vuil zetten. Werkte het maar zo simpel.
Soms staan er twee deuren tegen over elkaar open, waardoor dingen zich gaan mengen. Het niet meer makkelijk is om dingen uit elkaar te houden. Lopen oude herinneringen over in nieuwe situaties, terwijl je dat het liefst los van elkaar zou zien of helemaal wilt vergeten. Maar het verleden vormt die nieuwe kamers, hoe ze er in het heden en de toekomst uit gaan zien. Voor een groot deel kun je zelf bepalen welke kleuren, stijlen, versiersels en aankleding je voor die kamers wenst. Je zou alle kamers zelfs thema’s kunnen geven. Maar behalve het hoofdthema heb je veel details niet in de hand. Die komen met de tijd. Soms helemaal naar wens en smaak, soms iets wat helemaal niet in die kamer past. Maar als je terug kijkt naar het grote geheel, vlak voordat je de kamer op slot doet, heeft het zo moeten zijn.
Ik gooi spreekwoordelijk weer een paar deuren dicht. Tijd voor voorjaarsschoonmaak in mijn bovenkamer.
- Uber lanceert Uber Safari - 30/09/2024
- Zo mooi woont Camille Razat (Emily in Paris) - 29/09/2024
- Uber update: boat cruisen door Parijs en Flying Blue miles sparen - 16/07/2024
