Travel

Kenia in tijden van Corona: blijven of tijdig terug gaan?

vlucht kenia amsterdam corona

Als ik naar de televisie kijk ’s ochtends denk ik nog steeds dat ik wakker ben geworden in een nachtmerrie. In Limburg, in het huis van mijn ouders, lijkt er geen dag voorbij gegaan sinds mijn 21ste. En het is er sowieso heel rustig, het valt nauwelijks op dat er minder mensen op straat zijn. Soms voelt het als een vakantie, maar dan bekruipt mij al snel het gevoel dat dit maanden kan gaan duren.

Een dikke twee weken geleden, op zondagavond, hoorde wij via een iemand bij KLM Kenia dat er zeer binnenkort niet meer gevlogen zou worden van en naar Kenia en dat zelfs het luchtruim op slot zou gaan. Uiteraard hadden wij wel al nagedacht over wat het zou betekenen om vast te zitten in Kenia als je dat misschien niet meer wil vanwege sociale onrust. Een evacuatie door de overheid, daar hadden wij sowieso niet zo veel zin in met een twee-jarige dus de beslissing was makkelijk. Better safe than sorry.

We kozen om terug te gaan naar Nederland. Tijdelijk.

Het leek allemaal veel te vroeg omdat heel Kenia nog dacht/denkt dat het over een paar weken wel klaar is. De waarheid is helaas dat het waarschijnlijk flink uit de hand kan lopen als het eten in de stad op is, mensen hun werk verloren zijn en er te weinig (100 IC bedden met beademing voor heel Kenia) medische faciliteiten beschikbaar zijn. En dat laatste is alleen maar beschikbaar voor mensen met een goede zorgverzekering/rijken want in Kenia mag je gewoon nog met je creditcard aftikken aan de ziekenhuisbalie.
Kenia kampt ook met een andere plaag, de sprinkhanen. Het is een plaag die God over Kenia heeft uitgeroepen, volgens de zwaar gelovige Kenianen, dus ‘God will protect us’. Maar ik geloof niet zo in God en dit statement beangstigde mij buiten proportioneel. Hiermee zeg ik niet dat je niet mag geloven, maar ik hoop dat je begrijpt dat ik denk (lees:weet) dat je dit virus niet weg kunt bidden.

In een land waar veel mensen op een kluitje wonen en van ongeveer 1 dollar per dag leven kan de sfeer snel omslaan. Er worden niet zo veel testen gedaan omdat er geen testen beschikbaar zijn, maar ook omdat, denk ik, de regering het volk niet ‘onnodig’ gek wil draaien. Dat laatste doen ze dus met fake news. Ook op twitter zie ik kranten berichten die zeggen dat er een ‘cure’ is en dan het snel over zal zijn. In ziekenhuizen worden mensen met griepklachten nog steeds naar huis gestuurd. Die vervolgens met de bus (die tot de nok toe vol zit met mensen) naar huis reizen.
Persoonlijk denk ik dat de piek pas over een week of 2 – 3 in Kenia bereikt is en de gevolgen zijn niet te overzien. Omdat veel mensen in sloppenwijken al ziek zijn (denk HIV/TBC) zullen er velen overlijden. Het positieve is dan wel weer dat de gemiddelde leeftijd in Kenia op 19 jaar ligt en dit nou gelukkig de groep is die er niet veel last van heeft.
Er is geen sociaal vangnet, zoals hier in Nederland. Als je je baan kwijt raakt is er geen WW, als je ziek bent is er geen zorgverzekering.

Met gemengde gevoelens ben ik in Nederland. Wij hadden een ‘way out’. Maar die miljoenen mensen in Afrika of in vluchtelingenkampen niet. Wij hebben het in het Westen over een economische crisis….maar dit kan een humanitaire ramp worden in ontwikkelingsgebieden.

———————————————————————————————————————————
Wil je meer weten over het Corona virus in Kenia luister dan naar podcast De Dag over waarom we zo weinig horen over Corona in Afrika.
Wil je weten hoe het was om op een totaal verlaten Schiphol aan te komen, lees dan het artikel ‘Oost, west, thuis, best’ in de Vrij van de Telegraaf van vandaag, zaterdag 4 april.

Zelf een steentje bijdragen? Claire van Enk is een crowdfunding actie gestart, Farm to Feed, waarmee ze de armste mensen daar steunt met het geven van etenswaar rechtstreeks van lokale boeren, zodat ook zij wat extra hulp krijgen. Alle beetjes helpen en 10 Nederlandse euro’s zijn daar heel veel concrete hulp waard. Sabine en ik hebben uiteraard de campagne gesteund.
———————————————————————————————————————————

Martine Haex