Kom maar op met die winter
Eindelijk viel de eerste sneeuw van deze veel te zachte winter. Hoewel het in Amsterdam een winterse aanfluiting is, begint het deze week ergens op te lijken. De krokusjes die al opkwamen zullen deze week genadeloos doodvriezen, net als de muggen die zich tot voor kort nog steeds in mijn huis ophielden. Of het komt omdat ik tijdens de Elfstedentocht van ’85 geboren ben, geen idee, maar van mij mag het de komende weken blijven vriezen. Ik krijg meteen zin om te schaatsen. Vorige week toen ik op de pistes stond begon het ook te kriebelen, als mijn gezelschap zich op de piste had begeven had ik me er misschien ook aan gewaagd.
Koele kikker
Toch heeft het weinig geholpen dat ik in februari ben geboren, koukleum is mijn middle name en kou zelf mijn ergste vijand. Gelukkig kan je je op deze temperaturen prima kleden en is mijn voorraad thermokleding groot. Ik ben vooral een koele kikker als ik in het zonnetje in sneeuw of op het ijs sta. Fietsen of met de trein tijdens winterse buien sla ik liever over, dat is vragen om problemen.
Ik ben niet alleen een koele kikker als het gaat om winterpret. Ook als het gaat om goede doelen. Afgelopen weekend stond er een artikel in Het Parool magazine over kleding. Regelmatig gooi ik kleding wat ik langere tijd niet heb gedragen, miskopen of andere items in de Zak van Max of de Leger des Heils container. Daarmee maak ik van mijn overbodige luxe een goede daad. Dat doe ik niet om mijn schuldgevoel af te kopen, maar omdat ik het anderen gun. Groot was dan ook mijn verbazing dat de inhoud van deze zakken niet volledig naar de goede doelen gaat. Sterker nog, slechts 2/4 komt daar terecht. Nadat eerst kledinginkopers voor € 0,30 per kilo de voor hun waardevolle items hebben opgekocht. Deze verkopen zij vervolgens voor veel geld door aan winkel inkopers, die er al flink voor in de buidel moeten tasten. (Vintage) winkels als Laura Dols verkopen de kleding vervolgens door, en zo eindigt iets in plaats van bij het goede doel weer in de consumptiemaatschappij. Als ik dat soort dingen lees, speelt mijn zakelijke kant op en ga ik zonder pardon over op een ander goed doel, wat wel waarmaakt wat ze pretenderen.
Wees transparant en er is niets aan de hand
Er is niets mis met vintage kleding of tweedehands kleding. Ik verkoop goede stukken regelmatig op Marktplaats en koop er ook wel eens iets. Maar dat goede doelen niet transparant zijn over dit soort dingen, zorgt iedere keer voor een wrange smaak in mijn mond. Weer blijkt dat het niet volledig terecht komt waar je denkt dat je aan geeft. Ik vind dit pure misleiding en deze kleding doelen kunnen van mij de spreekwoordelijke zak krijgen. In het vervolg geef ik liever aan de plaatselijke kringloopwinkel, of zet ik het wel bij de vuilnis, want die wordt wekelijks geplunderd. Daarbij ga ik er vanuit dat dat die mensen het misschien wel net zo hard nodig hebben als de kindjes in Afrika. Waarom is er geen transparantie? En waarom krijg ik steeds vaker het idee dat op globaal niveau er niets van klopt? Lokaal zie je resultaat en weet je wat er van terecht komt. Ik weet dat ik mijn kleding ook kan verkopen aan partijen die het dan weer voor je proberen te verkopen, maar ik hoef er niets voor. In de veronderstelling dat ik anderen help, is dat goed genoeg. Probeer ik anderen een warm hart toe te dragen, krijg je dit soort koele feiten op je bord. Vanavond staan er 2 dozen kleding bij het vuil. Daar kunnen redelijk wat mensen warm de nacht mee doorkomen dacht ik zo…
