Travel

Kwamkwammertiet

Zowaar lijkt het voor het eerst in jaren weer een goede zomer te worden. Al geruime tijd mogen we niet klagen over de hoeveelheid zon en fijne temperaturen in ons normaal zo grauwe en natte kikkerlandje. Nu ga ik braaf iedere ochtend én avond met m’n gietertjes de tuin door, om te zorgen dat al het groen ook leuk overeind blijft staan. Zo’n vergeelde, hangende plant past meer in een depressief herfstplaatje.

Nadeel van de zomer: komkommertijd. Flinterdunne krantjes, RTL Nieuws met een hoog ‘Hart van Nederland’ gehalte en bizarre verhalen in de regio-krant, die anders nooit gedrukt op papier terecht waren gekomen. Stiekem kan ik er wel van genieten, het is alsof ik ineens een abonnement op De Telegraaf in mijn schoot geworpen krijg. Want als ik ’s ochtends in de tuin geniet van het zonnetje en mijn kopje thee, lees ik liever over de zorgboerderij met een overschot aan dieren en een tekort aan helpende handen, dan over weer een gecrasht vliegtuig of de maaginhoud van MJ.

Vroeger, toen ik nog met mijn ouders mee op vakantie ging, snapte ik nooit waarom mijn ouders om de paar dagen een krant wilden. Afgezien van het leedvermaak over het weer dan, want mijn vader vond het altijd een geslaagde grap om dan familie te bellen en ze de ogen uit te steken met het fantastische weer in Zuid-Frankrijk, terwijl zij al weken in de regen zaten. Waarom wil je weten wat er in je eigen land gebeurt, je hebt toch vakantie?! En als je het echt moét weten, kun je heus wel een belletje verwachten.

Wat een nostalgie, want stiekem had ik de krant zelf ook al gelezen, als ik terug liep van de plaatselijke bakker naar de camping. Dat was een ochtendritueel thuis, voor het ontbijt alle kranten lezen. En dat zijn er daar nogal wat, aangezien ons huis dienst doet als distributiepunt voor het pittoreske dorp Staphorst. Inclusief Reformatorisch Dagblad, wat ik uiteraard altijd oversloeg. Maar met het NRC (Handelsblad én Next), de Volkskrant en het AD, de Stentor voor het regionale nieuws én De Meppeler Courant (vooral voor het voetbalnieuws) en een kopje thee, kon ik heerlijk wakker worden.

Komkommertijd... én ze mogen weer krom ook!

Komkommertijd... én ze mogen weer krom ook!

Kom op een willekeurige zaterdagochtend (na tienen, anders staat u voor een dichte deur) bij mijn ouders binnenvallen, en u struikelt over de zorgvuldig door moeders door de hele kamer verspreidde kranten. Ze wordt ook een jaartje ouder, maar weet zo precies wat ze al wel en niet heeft gelezen. Met een beetje pech verstoord onze terreurhond haar sorteerwerk, in opdracht van vaders die gek wordt van al het geritsel.

Mijn zusje brengt de kranten rond, al jaren, maar kijkt er niet in, tenzij je haar iets onder haar nieuws duwt en haar er toe dwingt. Onbegrijpelijk. Het nieuws? Dat zapt ze altijd zorgvuldig voorbij. Ik sta er mee op en ga er mee naar bed, en lief doet daar inmiddels gewoon aan mee.

Of ik in Praag een krantje ga kopen, geen idee. Stiekem hoop ik dat er ergens in de buurt van ons appartement een onbeveiligd WiFi netwerk is, zodat ik toch nog op de hoogte blijf. Tot die tijd moet ik afkicken, want de Meppeler valt vanaf volgende week niet meer op mijn deurmat. Contract niet verlengd, dus exit gratis krant. En na het bericht over mogelijke ufo’s gespot in Meppel, treur ik daar geen moment om. Ook komkommertijd heeft haar grenzen. Daar weet Party inmiddels ook alles van.