We hebben allemaal een zwakke plek. Als iemand daarover begint, je de juiste vraag stelt of dat ene gevoel wat je zelf zo hard probeert te verstoppen, aankaart. Als dat ter sprake komt, voel je je kwetsbaar.
Het is eng als anderen je op dat moment zien, als je zwakke plek ontdekt is. Je kwetsbaar opstellen is iets moeilijks, maar tegelijkertijd erg mooi. Want dat betekent dat je iemand volledig vertrouwt, je voor diegene openstelt. Ik heb een aantal zwakke plekken en verschillende mensen die die kennen. Over het algemeen kan ik daar ook heel open over zijn, al zijn er natuurlijk momenten waarop je je te zwak voelt om over je zwakke plekken te praten.
Het ene moment ben je nou eenmaal kwetsbaarder dan het andere. Ik kan heel goed de harde tante naar buiten spelen en pas toegeven tijdens die 5 minuutjes alleen. Soms ook niet en dan is het fijn om kwetsbaar bij iemand die je dierbaar is te kunnen zijn.
De afgelopen maanden heb ik geen eigen plek gehad. Ziek? Pech, je kan moeilijk de hele dag bij een vreemde in huis zitten terwijl diegene aan het werk is. Niet m’n dag? Jezelf bij elkaar rapen en gewoon doorgaan. Ik heb mezelf beter leren kennen, gezien dat sommige zwakke plekken zijn verdwenen en daar anderen voor terug zijn gekomen. Maar bovenal heb ik ingezien dat ik af en toe kwetsbaar mag zijn en de juiste mensen om mij heen heb om dat bij toe te geven.
En nu weer de harde tante spelen. Werk aan de winkel!
