Als je jong bent, wil je volwassen zijn, want dan mag je zoveel zelf bepalen. Als je 16 bent vind je jezelf heel wat, als je 18 bent weet jij het allerbeste hoe de wereld in elkaar steekt en op je 21ste denk je dat je al heel wat in je korte leventje hebt meegemaakt. Maar dan heb je nog een lange weg te gaan.
Ik zie het om mij heen bij bijvoorbeeld mijn zusje. Haar waarheid is de enige waarheid en o wee als je haar gelijk durft te weerspreken (die eigen mening en sterke wil is ook meteen haar handelskenmerk die haar verder zal laten komen). Of bij andere mensen die altijd kiezen voor de makkelijke weg, alleen maar kiezen voor leuke dingen en als iets dichterbij komt, serieuzer wordt, haken ze af. Waarom zou je je gevoel uitschakelen, niet naar je hart luisteren als je nu al weet dat dat consequenties gaat hebben? Ligt het aan mij, of is de generatie van na ’85 daadwerkelijk aan het ontsnappen voor grote mensen dingen, kijken ze niet vooruit en handelen ze alleen vanuit het nu? Durven ze niet volwassen te worden of stellen ze dat zo lang mogelijk uit?
Ik was al jong wat serieuzer, wist precies wat ik wilde en raakte van slag toen ik voor het eerst leerde dat het niet altijd gaat in het leven zoals jij zou willen. Daarmee ging ik de confrontatie aan, zoals ik geleerd heb van mijn ouders. Als je echt iets wilt en het lukt niet via weg A, kan je via omweg B en hard werken nog prima bereiken wat je wilt. Je moet alleen wel accepteren dat je van je route moet afwijken. En dat je het niet alleen kan doen. Soms heb je andere mensen gewoon nodig, als kruiwagen, als raadgever of gewoon als persoon die je stimuleert en motiveert. Zeker als je zelf eigenlijk geen motivatie hebt.
Het lijkt alsof de generatie na ’85 ook een andere betekenis heeft gegeven aan ‘mensen nodig hebben’. Dat interpreteren ze vaak als mensen gebruiken. Misbruiken. Ze spannen anderen voor hun karretjes, doen hun profijt ermee en vervolgens krijg je stank voor dank. Verwende, luie jonge mensen die het leven zien als een groot lolletje, slecht voor zichzelf en hun toekomst zorgen en door te doen alsof alles alleen maar leuk is, vooral zichzelf verloochenen. Juist door ouder te worden leer je gevoelens te herkennen en daar zou je wat mee moeten doen, in plaats van ze te verstoppen voor jezelf en anderen. Toegeven daaraan is een kracht en is niet altijd makkelijk. Daar moet je een beetje zelfverzekerd voor zijn. Daar moet je anderen voor vertrouwen en respecteren, omdat ze je alleen maar dingen willen leren.
Stel je open op, neem eens wat vaker dingen van anderen aan, die hebben het beste met je voor en durf eens lef te hebben en voor jezelf op te komen. Daarmee laat je zien dat je daadwerkelijk volwassen bent en zul je respect afdwingen. Door een gesprek aan te gaan kom je tot nieuwe inzichten waar je uiteindelijk beter van wordt en wat mooie dingen oplevert. Kom maar langs als je durft!
*Door zo’n instelling ben ik verder gekomen en ik hoop dat ik daar anderen mee kan motiveren. Niet bedoeld om mijzelf een veer in de r**t te steken.
Joost
18/08/2010 at 12:15Hmm.. oke is goed. Waar kan ik langs komen?
Annelies
18/08/2010 at 12:21Prettig dat je daarmee mij ook meteen afschrijft ;-). Zijnde iemand uit ’86.
Volgende keer als ik je tegenkom wil ik inderdaad wel eens een goed gesprek voeren met je over dit soort dingen des levens. En dan mag je mij ook vragen naar mijn leven en hoe dat is verlopen en welke inzichten ik tot nu toe heb gekregen. Krijg je misschien een heel ander beeld van “mensen na ’85 “.
Sabien
18/08/2010 at 12:25Er zijn genoeg uitzonderingen, gelukkig en jij bent daar een heel duidelijk voorbeeld van. Had zojuist dezelfde discussie met zusje. Het is een constatering omdat ik er de laatste tijd een paar keer tegen aan liep, grote verschillen in onder andere motivatie en instelling ontdekte. Nothing personal 🙂 Maar een goed gesprek lijkt me altijd leuk!
@Joost; werk in een hele leuke en inspirerende omgeving in Amsterdam met allemaal gemotiveerde mensen, kom langs als je in de buurt bent!
David Brinks
18/08/2010 at 12:29Cliché’s als ‘de jeugd van tegenwoordig’ en ‘vroeger was alles beter’ bevatten soms inderdaad een kern van waarheid. 😉
David Brinks
18/08/2010 at 12:31Oeh, slecht van me: clichés moet aan elkaar…
Dennis Sievers
18/08/2010 at 12:34Gelukkig ben ik van voor ’85 😉
@arispens
18/08/2010 at 12:35Hey Sabien, ik denk niet dat je een tijdstip bij deze kloof kan leggen. Is meer een persoonlijkheidsdingetje en heeft er idd mee te maken wat je hebt meegemaakt en hoe je bent opgevoed. Maar wij (en dan bedoel ik ongeveer alles van 40-) zijn van de “rupsjes nooitgenoeg” generatie. Die altijd door z’n ouders is verteld dat je alles kan worden als je maar je best doet en dat je vooral voor jezelf moet opkomen, geen crap van een ander moet slikken en genieten van je studententijd. Dat soort levenswijsheden die we allemaal maar al te graag ten harte nemen. Want wie wil nou niet denken dat de wereld je speeltuin is, dat alles leuk moet zijn en dat je dus weg mag rennen wanneer dat niet zo is.
Dit zonder oordeel te willen vellen, want ik behoor immers zelf tot die groep. Een soms jammere constatering, maar ook ik heb de concentratiespanne van een visstick, leef en kies zo bewust dat ik niet nadenk over financiele zekerheid en “later”. Ook ben ik verwend en heb ik nog nooit me zorgen hoeven maken over of ik in de goot eindig, zelfs in m’n studententijd is er geen moment geweest dat ik op pasta pesto heb moeten leven. Geld is er altijd, ook al is het rood. Het is pas nu dat ik de consequenties van deze lifestyle begin te voelen. Maar ach, ik heb het iig leuk (gehad), daar ging het toch om? ….
Chris Hanselaar
18/08/2010 at 12:39Ha! Nou Sabine, ik steun je. Alleen laat ik de generatie niet bij ’85 beginnen. Ik zie met name in Amsterdam bij hoger opgeleiden een buitengewoon storend hedonisme waaruit een ‘alles moet kunnen’-mentaliteit voortvloeit. Perfect voorbeeld hiervan zie ik bij mijn eigen generatie (’74): zodra het eerste kind 1 jaar oud is moet er gelijk een groot feest met 150 gasten gegeven worden, waarbij luttele honderden euro’s gestoken worden in gedrukte uitnodigingen, luxe voedsel en gehuurde partytenten tegen de regen. Als gast wordt je verondersteld te verschijnen en bewonderend naar de larf te staren onder het roepen van: “oh guttegut wat leuk dat je weer jarig bent”. In mijn optiek is dit wezen gewoon een vreet- schijt- en pismonster en wordt deze pas interessant als het autonome heldere denkbeelden kan ontwikkelen. Voor die tijd overladen met cadeaus’s maakt ze net zo zelfzuchtig en hedonistisch als hun ouders. O Tempora O mores… Ik bedoel maar….
Sabien
18/08/2010 at 12:44Leuke discussie zo 🙂
Misschien inderdaad te generaliserend om er een jaartal aan vast te plakken, maar sinds ’85 is vooral in de opvoeding en het onderwijs veel veranderd. Je werd steeds meer op jezelf aangewezen (beide ouders die werken is tegenwoordig meer regel, toen uitzondering) en ook qua onderwijs. Je wordt vroeg volwassen geacht te zijn, waardoor je niet op een natuurlijke manier na gaat denken over je toekomst, maar wordt gedwongen om al vroeg keuzes te maken.
@anneli Jij hebt jezelf en je studie in ieder geval zo serieus genomen dat je die hebt afgemaakt, als je kijkt naar het huidige aantal drop-outs en afhakers is dat de laatste jaren weer ontzettend aan het stijgen. Mijn leven is altijd een groot feest geweest, maar ik verloor niet uit het oog dat ik dat op een dag toch op eigen kosten moest kunnen gaan doen en op eigen benen moest leren staan.
Nu vier ik mijn feest dagelijks, door te doen wat ik leuk vind, waar ik bewust en duidelijk voor heb gekozen en na een goed gesprek met financieel adviseur spaar ik nu ook maar een centje voor later. Zonder daar nu dingen om te hoeven laten. Je hoeft niets te missen vandaag als je denkt aan morgen, als je je maar bewust bent van morgen.
Rianne
18/08/2010 at 13:05Het lijkt me nogal moeilijk, zo niet onmogelijk, om een oordeel over een generatie te vellen waartoe je zelf eigenlijk gewoon nog behoort. Je bent 25, dus van: 1984? 1985? Generaties beslaan volgens mij verschillende decennia, juist omdat je er anders weinig boeiends of algemeens over kan zeggen.
Ik ken mensen van na ’85 die bijzonder serieus zijn en weten wat ze willen. En ik ken ook mensen van voor ’85 die er chronisch met de pet naar gooien en voor alles nog steeds bij papa en mama aankloppen.
Door de ‘luie generatie van na ’85’ af te zetten tegen jezelf, lijkt je blogpost – plat gezegd – nu meer bedoeld als een veer in je eigen kont dan als een beschouwing op een veranderde mentaliteit. Dat zal vast niet je bedoeling zijn geweest, maar het komt nu allemaal een beetje betweterig over. De boodschap leest nu namelijk: ‘Doe allemaal zoals ik en alles komt goed’. Dat gezinnen waarbij beide ouders werken tegenwoordig meer regel dan uitzondering zijn, klopt niet. 60 procent van de Nederlandse gezinnen maakt geen gebruik van formele kinderopvang, 70% van de vrouwen werkt tussen de 12 -34 uur per week. Het percentage fulltime werkende vrouwen is over de afgelopen 20 jaar juist gestagneerd. Over een toenemende uitval van studenten kon ik zo snel online niks vinden. Waar heb jij die gegevens vandaan?
Li: als er toch iemand van z’n studententijd heeft genoten zijn het wel onze ouders. Man, die konden gewoon 10 jaar lang een beetje aan hun propedeuse gaan zitten werken. Dat was er voor ons, met prestatiebeurzen enzo, toch echt niet meer bij. Verder herken ik wel dingen die je zegt hoor. Ik wil ook graag elk jaar op vakantie. En een huis. En een uitgebreide garderobe. Maar ik sta dan weer nooit rood, daar ben ik veel te tuttig voor!
PS Gelukkig ben ik in ieder geval nooit kort van stof. Sorry, zo zijn wij mensen van 1980 😉
elise
18/08/2010 at 13:19Hmm interessant stukje.. Jammer dat je op iedereen een stempel drukt maar jezelf vrij spreekt door het op de jaren na jouw te gooien. Daarbij komt dat je erg veel tekst weg laat die wel degelijk van belang is wil mijn standpunt in deze discussie goed over komen.
Voor de duidelijkheid dit is mijn mening:
Ja ik ben eigenwijs, ja ik kan heel naief zijn en ja ik heb een hele erge sterke mening. Ja ik ben erg lui aangelegd en ja ik mag graag plezier maken. Alleen wil dit niet zeggen dat ik dingen niet serieus neem, niet open sta voor anderen. Dat ik student ben geeft voor mij een stukje vrijheid waar ik gebruik van maak. (o.a. door veel te stappen)
Dat ik jaren heb verspilt heeft inderdaad aan mij zelf gelegen maar ook aan het feit dat ik niet wist wat ik wou. Je wordt tegenwoordig op je 14e al in het diepe gegooit en ja ik had er meer voor kunnen doen en meer kunnen ondernemen om wel mijn juiste studie te vinden. Maar achteraf heb ik geen spijt van mijn invulling. Ik weet nu wat ik wil, ga daar voor en geniet van de vrijheid die het met zich mee brengt. Maar er is altijd al 1 verschil tussen ons geweest en dat is dat ik uiteindelijk werk om te kunnen leven. In tegenstelling tot de mensen die er voor kiezen van hun werk zijn/haar leven te maken. Die keuze neem ik bewust. Met mijn ogen gericht op de toekomst. Dat wil niet zeggen dat ik mijn studie niet doel bewust heb gekozen of dingen niet serieus neem.
Dit wil zeggen dat ik niet alleen wil genieten van wat komen gaat, maar ook van het nu.. De vrijheid van het student zijn.. Ik ben 18, slim en ondanks dat ik soms wat naief ben weet ik heel goed dat ik niet altijd gelijk heb en het niet altijd alleen kan.
Het zit hem niet in de leeftijds grens.. En het is erg gewaagd om hier een jaartal neer te zetten. Daarmee stop je mensen in hokjes.. En volgens mij was jij altijd degene die altijd een ontzettende hekel hebt aan het ‘hokjes gebeuren’ ????
Sabien
18/08/2010 at 14:09@Rianne In eerder commentaar had ik al laten weten dat het misschien te generaliserend is en dat ik er geen jaartal aan had moeten hangen. Het is een constatering op basis van recente ervaringen en een veer in mijn r**t heb ik niet nodig.
@Elise Zoals we vanmiddag tijdens de inspirerende discussie al geconcludeerd hadden; het geldt niet voor iedereen, er zijn uitzonderingen. En er zijn verschillen in persoon en karakter, maar dit is iets wat is ‘aangeleerd’. Misschien inderdaad op school bij gebrek aan begeleiding, of omdat het lijkt alsof tegenwoordig alles kan en mag. Het gaat niet om 5-jaren plannen en jij kiest gelukkig wel bewust en het is ook belangrijk dat je lol hebt. Het gaat om de algemene instelling, de kortzichtigheid, de luiheid, laksheid en het gebrek aan doorzettingsvermogen bij heel veel mensen die jonger zijn dan ik. En wat hokjes betreft; ik constateer dit en geef hier mijn kijk op, er is nog niemand in het hokje ‘afgeschreven’ gestopt.
@arispens
18/08/2010 at 15:02Ik snap het nog steeds niet helemaal… In hoeverre is er nou echt iets ergs aan hoe onze generatie in elkaar steekt. Ik vind het een moeilijk iets. Ik spreek via Twitter mensen van rond de 40 en mensen van rond de 18 die eigenlijk qua mentaliteit niet zoveel verschillen. En trouwens, Rianne, die prestatiebeurs valt wel mee, 10 jaar studeren is meer dan genoeg, het is is pas sinds het bindend studieadvies geldt dat studenten pas echt worden afgerekend op hun resultaten.
Je zegt: “Het lijkt alsof de generatie na ’85 ook een andere betekenis heeft gegeven aan ‘mensen nodig hebben’. Dat interpreteren ze vaak als mensen gebruiken. Misbruiken. Ze spannen anderen voor hun karretjes, doen hun profijt ermee en vervolgens krijg je stank voor dank. Verwende, luie jonge mensen die het leven zien als een groot lolletje, slecht voor zichzelf en hun toekomst zorgen en door te doen alsof alles alleen maar leuk is, vooral zichzelf verloochenen.”
Maar Sabien, hoe anders ben jij nou echt dan je zusje? Volgens mij heb jij ook een sterke eigen mening. En weet jij wel wat je wil met je leven, maar tot voor kort was je ook zwemmende. Je bent iets gaan doen (tekstschrijven) omdat je het leuk vind, ook een zelfzuchtige edoch ambitieuze gedachte. En als Blanco Tekst niet was opgepakt, dan had je weer terug gemoeten naar het diepe. Waar was jij terecht gekomen? En hoe blij had dat jou gemaakt? En hoe had deze column er dan uitgezien?
Ik snap dat je denkt dat jij anders bent dan je zusje, maar heb jij niet ook dezelfde ouders die zowel emotioneel als financieel bij je betrokken zijn? Misschien nu meer bij haar, maar ze is ook jonger. En als jij net als ik nu ook in de fase zit van financieel adviseur, schulden regelen en centje voor later opzijzetten, good for you. Maar in wezen duurt het nog jaren totdat je iets wezelijks bij elkaar hebt gespaard, opgebouwd en al je zaken echt goed voor elkaar hebt. En je netwerk for good gebruiken is jou als ouwe netwerktert ook niet vreemd. Misschien niet altijd zo baatzuchtig als je zusje, maar toch, je bouwt aan je netwerk om er zelf beter van te worden, en daarnaast iets voor anderen te kunnen betekenen. Als het jou onder de streep geen positief resultaat zou opleveren, dan zou je je energie niet insteken.
Niet dat daar iets mis mee is, in tegendeel zelfs. Zoals Baz Luhrman (mijn god :)) zegt: “Don’t feel guilty if you don’t know what you want to do with your life. The most interesting people I know didn’t know at 22 what they wanted to do with their lives, some of the most interesting 40 year olds I know still don’t.”
Dus niet zo harsh kijken en oordelen is mijn devies. Anderen zullen het altijd anders doen dan jij. Daar kan je oordelend en/of afgunstig naar kijken. Of je kan er inderdaad van leren hoe je het ook, of juist niet wil aanpakken in het leven. Maar we zijn geen van allen hier diegenen die de wijsheid in pacht hebben over hoe je ultiem succesvol moet worden in het leven. Want succes dat definieert een ieder immers voor zichzelf, niet?
elise
18/08/2010 at 16:48Toch vind ik het jammer dat je mij in je verhaal verkeerd neer zet.
Jij weet beter dan dit en daarbij komt dat het er op neer komt dat een ‘voorbeeld’ ben van deze jeugd. Terwijl je zelf zegt dat ik een ‘uitzondering’ ben. Beetje tegen strijdig toch?
Ik voel me niet aangevallen, begrijp me niet verkeerd. Maar als je iets over mij wilt schrijven,zet er dan neer wat ik echt heb gezegd. En zet het er niet zo neer dat je uit mij (als persoon) je gelijk kunt halen.
Want ja.. ik ben stiekem wel een klein beetje een eigenwijs koppig tegenstrijdig zusje 😉
Jebroertje!
19/08/2010 at 21:41Je leeft maar 1 x en het leven is te kort om alleen maar goede dingen te doen! Er word mij verteld dat men mij voor een fout wil behoeden! (jij weet wat ik bedoel). Hoe kunnen ouderen nou weten dat het een fout is? Door levenservaring? Hebben zij ook in het schuitje gezeten waar ik nu zit? Volgens mij niet! Zij waren op mijn leeftijd al getrouwd! Hebben ze een glazen bol? Wie weet heb ik over 5 jaar hetzelfde bereikt als jij! wellicht dan in de horeca ipv schrijven (want die kant is van mij niet zo sterk ;)) Ze zijn hier in Otterlo nooit echt geweest! Ze weten alleen van verhalen hoe het hier is en koppelen het direct als een fout! Beetje vreemd allicht! Ben jij niet ook het diepe ingesprongen en hebt risico’s genomen wat je je kop had kunnen kosten! Het verschil met nu en vroeger (de generatiekloof) is dat je toen met hard werken alleen al hoog kon komen! Nu MOET je papieren hebben om aan de bak te komen! Nu is de arbeidsmarkt ook niet meer zo uitgebreid en liggen de banen niet voor het oprapen! Voor vrijwel heel nederland geld dat men met de dag moet leven omdat niemand weet of hij of zij morgen nog wel diezelfde baan heeft! Word je dan niet een beetje gedwongen naar het “cliche” Leef met de dag!?
Ik merk het wel bij mezelf! Zal wel aan de generatie liggen maar ik hang elke dag mijn eigen slingertjes op en probeer mij zo min mogelijk zorgen te maken om morgen! Geniet van het leven! Het is te kort om elke dag te piekeren! En tuurlijk moet je vooruit kijken! Maar weet jij waar jij over 40 jaar staat? Of je over 10 jaar het schrijven nog wel leuk vind!? Je kunt nu hard ja zeggen maar dat weet je niet! Want niemand weet dat! Je kunt met je hoofd in de toekomst blijven hangen! En voor een gedeelte zul je wel moeten! Maar leef met de dag! Elke dag kan de laatste zijn!
Willem
20/08/2010 at 16:02S T A P H O R S D T
Sven
20/08/2010 at 18:25Ik ben ook uit ’85 en kan me erg vinden in je verhaal! 2 jaar geleden ben ik opnieuw naar school gegaan na er een aantal jaar tussenuit geweest te zijn. Ik zat dus in de klas met mensen uit de ’90s! En damn, wat een verschil in mentaliteit!
Het was altijd de schuld van de ander (docent, medeleerling, wie dan ook), nooit werd er eens een hand in eigen boezem gestoken. Het onderdeel ‘reflecteren’ was het meest gehate van de hele opleiding, terwijl ik daar mijn hand niet voor omdraai.
En afwijken van je voorafgestelde pad ben ik nu zelf steeds meer aan het ontdekken. Juist op de omwegen en niet gebaande wegen kom je de leukste en mooiste dingen tegen!
Annelies
24/08/2010 at 11:12Ben nog steeds van mening dat verstand met de jaren komt. Het is toch niet zo raar dat mensen die jonger zijn dan jij zich anders gedragen dan jij? Serieus, waarschijnlijk was je een paar jaar geleden net zo als die “generatie” waar je het over hebt nu. Geldt ook voor Sven. In die twee jaar tijd heb je hele andere ervaringen opgedaan. Als je die mensen waarbij je in de klas kwam naderhand twee jaar later zou zien dan zijn ze misschien net als jij en zouden ze zich ook vreemd voelen tussen mensen van een zogezegd andere generatie.
Nog iets: gebaande wegen bestaan niet, je kiest zelf je pad, dus omwegen of wat dan ook bestaan niet. Ook al word je nog zo beïnvloed door opvoeding, omgeving of iets dergelijks, je kiest zelf uiteindelijk. Dus je bepaalt zonder moeilijke woorden en gedoe ook heel prima wanneer je leuke dingen tegenkomt en wanneer het tijd is voor klotedingen om er iets van te leren.
En Sabine, het is wel wat elise zegt: mensen hebben de keuze om te werken om te leven en niet andersom, dat maakt ze niet per se slechter, of lui, of laks. Iedereen heeft zijn eigen doelen in het leven, en bij velen hoort carrière maken daar niet bij. Niemand roept toch dat jij raar bent, of van een idiote generatie, omdat jij wel kiest om veel te werken en daar alles van te maken?
Dus: het is lekker makkelijk oordelen over een ander zijn leven, maar zie eerst maar dat je zelf 100 wordt en alles doet wat je graag wilt doen. En dat zonder foutjes, laksheid of luiheid.
Verder ben je nog steeds een schat hoor.