Het lijkt soms zo vanzelfsprekend, communiceren. In een relatie, vriendschap of onderling met je familie. Toch is het dat niet altijd. Iedereen herkent wel een moment van pijnlijke stilte, onuitgesproken meningsverschil of een verkeerd opgevatte opmerking.
Vooral als je niet open en direct met elkaar communiceert, ontstaan er nog al eens misverstanden. Zo kan ineens ziek zijn overkomen als smoesje, creëer je (verkeerde) verwachtingen, afstand of onbegrip.
Maar open, direct en eerlijk zijn is niet altijd even makkelijk. Zeker niet als je daarmee een ander pijn denkt te doen. Goed communiceren begint met niet voor anderen denken en aannames doen. Door niet alles op te sparen ’tot de bom barst’, maar en ce moment te zeggen wat je dwars zit.
Ook ik moet op sommige vlakken beter leren communiceren. Hoe ik dat zakelijk doe, heb ik allemaal geleerd tijdens mijn studie. Helaas is niet alles toepasbaar in m’n prive-leven.
Communiceren kun je leren. Moet je leren. En met de een verloopt dat wat soepeler dan met de ander, loopt het natuurlijk en is alles vanzelfsprekend. Bij een ander moet je alles praktisch uitspellen, gebarentaal toepassen.
Als je niet meer met elkaar communiceert, kun je er net zo goed mee stoppen, dan zul je nooit een goed inhoudelijk gesprek hebben. Want communiceren betekent niet dat je het altijd met elkaar eens bent, maar wel dat je een ander respecteert, door elkaar uit te laten praten, naar elkaar luistert.
Niet alle momenten en plaatsen zijn even geschikt om eens goed met elkaar te communiceren. Een beetje tact en inzicht is gewenst. Maar ook dat kan je aanleren. Ik ga weer even ‘live’ communiceren. Zo’n schermpje zorgt toch voor een afstand…
