Licht ontvlambaar
Dat was mijn gemoedstoestand de afgelopen 4 weken. Waarom? Te druk in mijn hoofd, herfstblues een aangewakkerde angst en een sluimerend conflict. Oplossing: Vorig weekend een paar dagen naar Parijs zonder werk, zonder mijzelf te verplichten alle spots op het lijstje af te struinen in 3 dagen tijd. Ook afgelopen weekend deed ik lekker relaxed. Veel slapen, cultureel doen in het Stedelijk Museum, eindelijk Intouchables kijken, genieten van een glas port en een lekker kaasje. En ik ben een stuk minder ontvlambaar!
Grootste angst
Het is ‘s avonds weer vroeg donker. Ben jij dan sneller bang? Ik spring ‘s avonds minder snel op de fiets, zeker als ik vanuit kantoor door ga naar een afspraak. Nu Google Maps niet meer op de iPhone zit voel ik mij sowieso al onthand. Ik ken Amsterdam grotendeels, maar vooral in West ben ik snel mijn gevoel voor richting kwijt. Verdwalen is niet mijn grootste angst. Mijn grootste angst is brand. Hoewel het alweer 11 jaar geleden is dat ik tijdens het oppassen op mijn broertje en zusje ontdekte dat het balkon in lichterlaaie stond, ben ik nog steeds panisch voor wilde vlammen. Het heeft jaren geduurd voor ik weer een kaars aan durfde te steken of bij een vuurkorf in de buurt durfde te komen. Een paar weken geleden werd deze angst opgelaaid, toen er brand was in het pand naast kantoor. Grote schrik natuurlijk, maar met heel veel geluk is ons kantoor helemaal schadevrij gebleven. Voorlopig laat ik de kaarsen die ik normaal graag aansteek in de herfst uit, die staan ook leuk voor de sier zonder dat ze branden. Ik ben door deze gebeurtenis in een soort van ‘alert’ stand terechtgekomen, die bij alles wat brand gerelateerd is een flinke schrik opwekt. Het stomme is dat ik heel makkelijk kan relativeren, stel dat mijn huis afbrand, zijn het maar spullen. Hetzelfde met kantoor. Mijn laptop lag nog op mijn bureau, maar ik ga naar de Apple store, koop een nieuwe, zet m’n Dropbox aan en ik kan weer aan de slag. Het is denk ik vooral het gevoel dat ik me niet kan beschermen tegen zoiets. Tegen inbraak doe je sloten op de deur, tegen vuur kan je zelf een hoop doen, maar wat als de buren vergeten het gas uit te zetten? Je voelt je veilig op die plekken en voor mij is brand de grootste factor die ik niet onder controle heb. Jep, je bent een control freak of je bent het niet…
Wat is jouw grootste angst?
Andere ‘grootste’ bekentenissen en rariteiten
Ik heb mijn grootste angst opgebiecht, mijn grootste wens is bijna algemeen bekend. De wereld rond reizen en schrijven. Wat zijn nog meer mijn ‘grootste’ dingen?
- Mijn grootste passie is dan ook schrijven
- Mijn grootste fout was toch wel op een blauwe maandag denken dat ik judo leuk zou vinden. Of damesvoetbal. Karate. Zelfs basketbal. Ik ben gewoon niet sportief
- Mijn grootste onnodige uitgave van dit jaar: Een Tom Ford blush kwast. Op verzoek kocht ik een lipstick, nam ik er voor mijzelf ook maar 1 mee en ik had een nieuwe kwast nodig, nadat deze ‘s ochtends van de steel afviel. Bij het afrekenen bedacht ik me ineens dat het best een hoog bedrag was. Zeker voor Engelse ponden. Toen ik een paar dagen later nog eens goed keek, bleek de lipstick niet eens zo duur maar bleek ik mijn wangen te blushen met een kwast van 80 pond. Toegegeven, hij is fijn en iedere dag poeder ik super zacht mijn wangetjes. Maar een HEMA kwast was ook prima geweest. Oeps…
- Mijn grootste frustratie: steeds weer in afspraken trappen met mannen die iets zakelijks voorhouden en na 2 zinnen over werk oneerbare voorstellen gaan doen. Ik ben getrouwd met mijn werk, mijn bedrijf is mijn kind en ik ben verliefd op mijn vrije leven vol reizen. En daar ben ik heel blij mee en dat verander ik liever niet op korte termijn. Tenzij die ene leuke Fransman ineens interesse heeft…
- Mijn grootste droom: wonen in Parijs met een leuk buitenhuisje in een schattig klein Frans dorpje. Dromen mag, toch? Want een huisje in een klein schattig dorpje is alles behalve haalbaar en praktisch zonder rijbewijs 😉
- Mijn grootste ergernis: pff, dat zijn er meerdere. Asociaal gedrag naar medemensen in wat voor vorm dan ook dekt de lading het beste. O en vooroordelen en achter m’n rug om geklets. Als je ergens problemen mee hebt, ik ben via vele kanalen bereikbaar. Schijnheilig gedrag is misschien wel de grootste irritatie
- Mijn grootste succes: dat klinkt best raar om over jezelf te zeggen. Het heeft best lang geduurd voordat ik het zo heb kunnen zien. Mijn gevoel achterna gaan en kiezen voor een totaal ander leven, dat is het grootste persoonlijke succes wat ik tot nu toe heb durven halen. Zakelijke successen even niet meegeteld. Voor mijzelf kiezen heeft mij die successen uiteindelijk gebracht
- Mijn grootste faalmoment: de studie switch van IBMS naar Communicatie. Wat haatte ik mijzelf omdat ik zo slecht met cijfers ben. Ik dacht dat ik niet lager kon zinken dan blij zijn met het halen van mijn wiskunde examen met een 2,7 (ik moest een 2,4 hebben om überhaupt te slagen)
- Mijn grootste verleiding: eten! Voordat ik bacterie Timmy onder de leden kreeg, hoefde ik niet te sporten om op gewicht te blijven. Tijdens het dieten vlogen de kilo’s (en de ‘vrouwelijke’ rondingen) er af. Daarna kwamen ze flink aan. Sporten lukt nog steeds niet. Mijn lichaam trekt het gewoon niet. Nee zeggen tegen een bord eten, wat dropjes of pepernoten op kantoor, afwijzen gaat lastig. Tegenwoordig sla ik veel vaker het dessert over, wat ik al een heuse overwinning op mijzelf vind. Momenteel ga ik weer even ‘suikervrij’ door het leven. Een hele opgave, maar tegelijk ook een uitdaging!
- Mijn grootste blunder: tegen een mannelijke kennis zeggen dat ‘ie er lekker uit zag. Dat zag hij ook. Alleen bedoelde ik ‘goed’. Om het vriendschappelijk te houden
- Mijn grootste rariteiten: dat zijn er meer dan 1. Mijn badkamer producten staan op kleur. Ik ‘kijk’ mijn favoriete series het liefst tijdens het werk, op mijn iPad naast de laptop. Headset in en meeluisteren maar. Dat beeld zie ik niet eens, maar zonder beeld is het ineens niet zo mijn ding. Vraag me dus ook niets over de laatste outfits uit Gossip Girl, want die heb ik niet eens gezien. Stiekem heb ik een ochtendhumeur en praat ik liever niet voordat ik een kop groene thee heb gedronken. Ik haat water in mijn neus of mijn hoofd onder water
- Mijn grootste gemis: familie dichtbij en mijn opa. Tot ik naar Amsterdam vertrok woonde ik altijd in de buurt van mijn familie en stonden we regelmatig (spontaan) bij elkaar op de stoep. Dat is vanwege mijn vele reizen, gekke schema’s en de afstand voor iedereen een stuk lastiger geworden. Mijn opa is het eerste familielid wat heel dichtbij stond, wat overleed. Overgrootouders ken je niet echt. Graag had ik mijn opa nog lang knieftig en kneuterig zien zijn. Vaak denk ik aan hem als ik iets doe wat hij leuk vond of, zoals met kantoor, als ik hem graag iets had willen laten zien. Heel soms, juist op die momenten, mis ik dan ook mijn poezels. Die voelden dat zo goed aan en spinnende katten hebben echt iets troostends
- Het grootste compliment: post van down under uit onverwachte hoek, iemand wie ik al langer bleek te inspireren en uiteindelijk volgde ze hart en passie
Mijn favoriete werkhouding, Gossip Girl aan op m’n iPad en werken
