Travel

Mandarijnenfeest

Sint Maarten, Sinterklaas, omdat de ‘r’ weer in de maand zit, omdat ze nu rijp in de Spaanse en Turkse bomen hangen. Het is weer mandarijnentijd. Best lekker, die kleine oranje vitaminebommetjes, mits niet zuur en zonder pitten. Mits je ze gewoon lekker thuis opeet, en niet in het openbaar. Mits je zin hebt in oranje gekleurde handen met velletjes onder je nagels en een penetrante geur waardoor iedereen de rest van de dag zal weten dat je mandarijn hebt gegeten.

Naast het eten van rijstwafels of met  frites in de trein, vind ik het not done om in de trein een mandarijn te eten. Naast de geur krijg je er een ontzettende smeerboel van, het is een onsmakelijk gezicht om iemand tegenover je zijn partje te zien leegzuigen om vervolgens het velletje met pit weg te gooien en met deze zachte buitentemperaturen roep je een grote hoeveelheid fruitvliegjes op de open treinprullenbakjes op.

Ook ontzettend not done en mijn vroegere frustratie: mandarijnen geven met Sint Maarten. Sint Maarten is een snoepfestijn, of je het daar nou mee eens bent of niet. Je gaat met Halloween ook niet in je schattige prinsessenjurk of engelenoutfit trick or treaten omdat je de andere outfits creepy of ongehoord vindt.

Wat ik heel erg well done vind: bij de AH kun je de mandarijnen proeven voor je een netje mee neemt en er thuis achter moet komen dat ze vol pitten en zurigheid zitten. Minpuntje: rondom de mandarijnenpartjes en de bijbehorende vuilnisbak is het altijd dringen geblazen. Het lijkt wel of de mandarijnenspuugbak de nieuwe koffiecorner is geworden. Waar je tussen het proeven en pitten schieten even bijkletst met de buuf die je anders ook nooit spreekt.

Al die zure bommetjes trek ik slecht, dus neem ik gewoon een netje mineola’s mee in plaats van manderijnen. En die eet ik braaf thuis op, uit een bakje, waar ik uitgebreid alles kan ontvellen en ontpitten zonder een ander daarmee lastig te vallen en onpasselijk te maken. Oranje boven!

mandarijnen