Cocooning

Martine’s moederperikelen: olympische Freya medaille

Mijn vorige stuk was genaamd ‘het laatste lood’ en godsamme dat was het. Met 4.8 kilo kwam (not so little) Freya op 23 april ter wereld. Zelfs de hele operatiekamer was in shock over haar gigantische hoofd. Het enige wat ik kon uitbrengen was; ‘wat is ze lelijk!’. Tot amusement van de gynaecoloog. Bij controle kon de gynaecoloog zich alleen herinneren dat ik ‘nogal wat taartjes had gegeten’. Well, no shit! De verloskundige zat 25% naast het gokken van het geboorte gewicht (hallo zwngerschaptsdiabetes). Geen Holland Casino voor de Ruysschstraat Verloskundigen!

De bevalling, uiteindelijk na 9 uur dus een keizersnede, was geen feest maar desalniettemin zou ik het morgen weer doen. Doe mij elke dag wat van dat hormoon, dan kan ik de wereld aan! De 5 dagen ziekenhuis die daarop volgde overigens niet. En 9 maanden zwangerschap ook niet, maar dat was wel duidelijk geloof ik.

Roze wolk?!

Men vraagt mij kort na de geboorte of ik op een roze wolk zit. Neen, die bestaat niet volgens mij en iedereen die het claimt liegt dat-ie barst. De eerste 2 weken zijn pure hel. De verantwoordelijkheid en de zorgen die zich in tsunami vorm aandienen, het routineloze leven en dat je niet meer op 1 staat in je eigen leven is vrij heftig. Voeg daar 0 uren slaap bij en je hebt een klein dipje te pakken. Maar ach, na 4 weken ben je dat ook weer vergeten en blijkt het allemaal best wel mee te vallen.

knuffeldier in dierentuin ♡

A post shared by Martine Haex (@haextraordinary) on

Inmiddels is het alweer 9 weken (voor normale niet-zwangere-mensen: lees 2 maanden en 1 week) geleden en inmiddels is Freya haar dikke kop al licht geslonken tot een normale baby proportie. De nachten zijn een stuk langer geworden en ik durf zowaar met haar de straat op. Samen hebben we het fenomeen babyzwemmen geprobeerd. Hoewel er geen enkel nummer dat ten gehore werd gebracht mij bekend voor kwam voelden wij ons als een vis in het water.

Ook probeer ik Freya in leuke pakjes te hijsen voor mijn eigen vermaak (zie IG). Het wekelijks transformeren van mijn kleine spruit in een historische wereldleider is een nieuwe hobby geworden. De komende weken neem ik graag verzoekjes aan. Karl Marx (ik zoek nog een grijze baard) en Mao (is het heel fout om mijn baby’s hoofd te scheren?) staan reeds op de planning.

Gouden plak Freya

Rest mij te zeggen (voordat ik heel zacht moederlijk NL over me heen krijg):
De liefde is groots, ik kan uren naar haar staren. Het is bizar dat je lijf dit soort gedetailleerde dingen kan maken. Alles zit er daadwerkelijk aan (ik heb geteld). Ik wist niet dat een samenklontering van cellen zoiets moois kon maken! Ik overdrijf niet als ik zeg dat zwangerschap en bevallen een topprestatie is van atletisch proporties en ik ben dan ook net zo trots als Sven Kramer op mijn gouden plak AKA Freya.