Travel

Mc Fail, keuringsdienst en zelfkastijding

Al een tijdje word mijn denkvermogen ernstig op de proef gesteld als het op eten aan komt. Sinds een pittige buikgriep eind juli, zijn maag en darmen nog ernstig van slag. Zo ernstig dat alles met veel eiwit er in no time weer uit komt. Dus schrap ik al tijden vlees, ei en zuivel van mijn menu. Kaas gaat gelukkig nog wel, net als vis. Maar goed ook, want het is behoorlijk beperkt. De salades en zalm komen me eigenlijk m’n strot uit. Net als in mijn ‘vegetarische periode’ zijn quorn en vleesvervangers nog steeds smakeloos en slecht te bereiden, want je ‘kaasburger’ of ‘groenteschijf’ valt in de pan al uit elkaar.

Op een avond, laat, na weer een soepje met wat crackers, bedacht ik me ineens dat de Mc Donalds eerder altijd groenteburgers in het assortiment had. Best te eten, zo tussen zo’n broodje. Helaas, we zijn al niet zo te spreken over de plaatselijke Mc Donalds, waar het lijkt of de koeien nog gemolken moeten worden als je een Sunday-ijsje besteld, laat staan hoe lang ze doen over een hamburger bakken, dat vlees moet wel van heel ver komen. Helaas, mijn avondsnack zat er niet in. In Meppel hadden ze niet ‘de capaciteit’ voor groenteburgers. Mc Fail dus. Heel hard. Een week later, filiaal iets verderop, bleek dat ze gewoon uit het assortiment gehaald waren.

Belachelijk hoe sommige winkels en bedrijven hun klanten te woord staan. Afgelopen weekend nog, wilde ik snel nog brokken halen voor de katten. Er zit een dierenzaak iets verderop, maar daar had ik eerder al eens kittenmelk gekocht wat way over the expired date was. Toch maar gaan kijken en in plaats van brokken met speciaal vlees naar huis. In de aanbieding, dus lekker verwennerijtje. ‘s Avonds, met twee jengelende katten om mijn benen, zie ik op het bakje, onder het kartonnetje staan: ‘best before april 2009’. Inmiddels was het september en de katten haalden kieskeurig hun neus op.  De volgende dag, zaterdag. Met de twee resterende bakjes vlees terug naar de dierenzaak. De eigenaar was er op het moment niet, ik kon geen geld terug krijgen maar mocht iets vervangends uitzoeken. Het eerste het beste wat ik beet pak: ten minste houdbaar tot: 2-2-2009.

Inmiddels is de eigenaar gearriveerd in de vrij drukke winkel. Ik mag wel een zak voer mee van hem. Ik bedank vriendelijk. Want ik wil natuurlijk niet lullig doen, maar het is niet de eerste keer, en het eerste het beste wat ik uit een schap pak, is ver over datum. Dat doe ik natuurlijk mijn poezels niet aan, ik probeer dierenartsbezoekjes zoveel mogelijk te mijden, want de prijzen daar zijn niet voor de poes. Anyway, midden in de winkel roep ik tegen de eigenaar met zijn goede bedoelingen dat ie die zak voer mag houden en dat ik niet weer terug kom. Als ik naar buiten loop, hoor ik een vrouw tegen haar wachtende man zeggen, dat ze hoorde over veel spullen over de datum en de volgende keer wel naar een echte dierenspeciaalzaak gaat. Net als ik, want hoe handig het ook is zo’n zaak dichtbij huis, ik betaal liever wat meer voor producten die nog wel goed zijn.

Drie keer pech is scheepsrecht; op zondagmiddag naar Ikea. Filiaal Groningen wordt uitgebreid, dus de halve parkeerplaats staat op zijn kop en het hele noorden is en masse richting de blauwe blokkendoos getrokken. Onze missie: nieuwe tas. Product uit de handel vanwege productiefout. Daarvoor het hele filiaal in begrafenistempo doorgelopen, tussen de jankende kinderen en zeurende vrouwen. Je reinste zelfkastijding. Als er dan ook nog twee zwijgende oudjes bij aan tafel schuiven, terwijl wij rustig onze ‘gravad lax’ naar binnen werken, hebben we het helemaal geschoten. Tijd voor een IKEA-webshop. Samen met de nieuwe catalogus graag.

media_xl_167235