Vandaag was Nationale Pannenkoekendag, morgen Nationale Slaapdag en overmorgen zal het wel ‘Nationale-ik-kan-niet-tegen-de-zomertijdomschakelingsdag’ worden.
Het wachten is op Nationale Verveeldag en vooral Nationale Onzindag.
Waarom we steeds vaker een toevoeging nodig hebben voor normale dagen, is mij een raadsel. Ik heb geen standaard maandagmorgen dip, lust ook op andere dagen dan vrijdag wel een borrel na m’n werk, heb geen slaapproblemen op zondag en woensdag gehaktdag is al helemaal niet meer van deze tijd.
Een gewone vrijdag 26 maart is niet meer genoeg. Nee vandaag moesten er pannenkoeken worden gegeten. En bij mijn weten is daar niet, zoals in Engeland, een historische en godsdienstige gebeurtenis of traditie aan vooraf gegaan.
Het lijkt wel alsof de 365 dagen in een jaar steeds meer worden overgenomen door de commercie. Alsof Unilever, Procter & Gamble en Albert Heijn wekelijks samen komen en snode plannen smeden om ons consumenten te bevrijden van wat extra centen.
Onzin en ik doe er dan ook lekker niet aan mee. Ok, vanavond heb ik wel een pannenkoek gegeten, maar morgen uitslapen zit er toch al niet in. En daarbij, ik slaap het diepst een half uur voor de wekker gaat, verteld mijn iPhone app me dagelijks. Die andere sleepcycles zijn toch onzinnig.
Vaderdag, moederdag, vrouwendag, secretaressedag, zussendag, onafhankelijkheidsdag my ass. Ik bepaal zelf wel wanneer ik me onafhankelijk voel, trakteer mezelf op een bloemetje om de secretaresse in mij een blijk van waardering te tonen en ben meer een voorstander van spontane acties. Al juich ik alle initiatieven omtrent ‘zet Sabine in het zonnetje-dag’ natuurlijk van harte toe.
