Uren kon ik geïntrigeerd kijken naar zoiets stoms als een draai- of bromtol. De kleuren, de onverwachtse effecten. Momenteel voelt mijn hoofd als een draaitol, die van hot naar her wordt geslingerd. Beslissing hier, mogelijkheid daar, verstand op nul en kiezen maar.
Vooral leuke kansen, zakelijke mogelijkheden en het doorhakken van knopen. Met het oog op het naderende jaar lijk ik in de greep van ‘eindejaarsdrukte’. Het afronden van veel zaken, nog snel voor de 31ste. Maar de tijd lijkt me in te halen en eigenlijk is het met de kerstdagen al exit. Erna vertrek ik voor een week naar Berlijn. Wat frisse wind ter afsluiting van een bijzonder jaar.
Toch typisch, iedereen is altijd nog drukker en gestresster in december dan normaal. Bijzonder, want juist door al die gezelligheid en sfeer zouden we ‘easy going’ moeten zijn en langzaam in de feeststemming moeten raken. In plaats daarvan zijn gehaast dingen aan het afronden, nieuwe plannen aan het maken want vanaf 1 januari moet er echt eens wat mee gebeuren en shoppen we ondertussen nog kerstcadeau’s, plannen we tijd in voor het optuigen van de kerstboom en het schrijven van de kaarten, pakken we zoveel mogelijk kerstborrels mee om maar ‘gezellig’ te zijn en beginnen we het nieuwe jaar uiteindelijk brak en uitgeput.
Waarom moeten we zo’n eindsprint maken? Zo’n inhaalslag, die meteen een roof op je lijf en portemonnee pleegt. Het jaar heeft 12 maanden, waar we in maand 1 heel enthousiast en overijverig (overmoedig vooral ook) mee van start gaan, daarna vallen we weer in ons oude ritme, gaan goede voornemens en plannen de ijskast in en laten we alles maar op z’n beloop.
We stellen onszelf zoveel eisen, waar we de helft van de tijd niets mee doen of geen gehoor aan durven geven. Alsof je alles in een maandje op kan bouwen en uit kunt voeren. December is de maand van gezelligheid, maar door de gehaastheid van ons stresskippen merk je daar weinig van. In de supermarkt wordt je afgesnauwd, zowel door de kassajuf als de mevrouw voor je die ondanks haar immense lijst toch nog een cruciaal ingredient vergeet. De kerstbomenboer heeft geen goed woord voor je over, nadat ‘ie heeft gezien dat je binnen een nepper hebt staan en ondanks je zorgvuldig geplande lijstjes loopt alles in de soep en zou je het liefst pas in januari weer wakker worden. Als alles weer ‘gewoon’ is. Niet meer zo nodig hoeft.
Ik laat niet meer met me spinnen, laat me niet opwinden door mijn omgeving. Dan loop ik mezelf voorbij, tolt mijn hoofd over en verlies ik mijn scherpte en waar het eigenlijk om gaat. Laat Oud & Nieuw maar zitten. Je verwacht iedere keer zoveel, maar het hoogtepunt blijft ieder jaar weer uit. Teleurgesteld druip je af of verlies je jezelf in de glazen champagne. Iedere dag is eigenlijk oud en nieuw. Een nieuwe dag brengt nieuwe kansen, mogelijkheden. En aan het eind van de dag kun je daar op terugkijken, afstrepen en tevreden en relaxed zijn, of juist opgefokt en teleurgesteld in jezelf.
Geen vuurwerk, champagne, oliebollen en speciale dag in het jaar voor nodig. Krijg je ook geen overlast, ongelukken, katers en gênante momenten. Helaas zijn er dan ook geen mooie draaitollen buiten, waar je je even in kunt verliezen, kijkend naar de mooie kleurtjes, grappige vonkjes en onverwachte bewegingen. Geen klein momentje van overpeinzing van het oude jaar. En het scheppen van verwachtingen en hopen op dingen in het nieuwe jaar. Ik zet mijn tol even ‘on hold’, tot de 31ste. Eerst vandaag, de rest komt morgen.
