Sinds ik woensdag besloot om de jaarlijkse zonbescherming te gaan kopen, ben ik ‘hooked’. Waarom zou ik voor plakkerige, stinkende en dure crème gaan, als ik ook voor de, voor baby- en kinderhuidjes geschikte, Zwitsal kan gaan? Mijn tere huidje houd van een beetje extra hydratatie en voeding, dus een perfecte combi.
Nu ben ik alleen nog in dubio; ga ik voor de dure, heerlijke, maar insectentrekkende ‘Dior-walm’ of kies ik voor de geur van ‘verse baby’s’? Waarom vinden zoveel mensen die geur zo lekker? En ruiken mensen met baby’s het na een paar keer niet eens meer?
Vanmiddag in het zonnetje, ingesmeerd en wel, moest ik de hele tijd lachen. Niet alleen maar om de geestige columns in Klunen (vandaag pas echt uitgelezen), de flauwe grappen die lief en ik maakten over de stille buren of om de rollebollende katten, nee het was de geur van Zwitsal, het aanstekende poppetje.
Ik ben om. Morgen de rest van het Zwitsal-assortiment eens checken. Ben nog jeugdig genoeg. Giet ik het toch gewoon over in mijn ‘volwassen potjes’, het oog wil ook wat…
Ook al is er vandaag weinig zon te bekennen, bij gebrek aan de Zwitsal bodylotion heb ik me vandaag toch met factor 8 ingesmeerd. Kwaad kan het toch niet. En ik loop er de rest van de dag wel weer smalend bij.
Zwitsal in het zonnetje
Dit report is ook verschenen als column in de Nieuwe Revu
