Vroeger wilde ik niets liever dan groot en volwassen zijn. Alles hebben en doen wat volwassenen konden. Auto rijden, werken, en voor mijn gevoel gewoon doen waar je zin in hebt. Een beugel, fiets met handremmen, rijbewijs, ik wilde het allemaal als 10-jarige. Ik riep dan ook regelmatig tegen mijn moeder, dat later als ik groot was, ik alles anders zou doen.
Bij dat ‘groot’ worden ging het al mis, ik kom niet verder dan een kleine 1.63m. Gelukkig groot genoeg voor SpaceMountain, in het bezit van een handig krukje voor alles waar ik nét niet bij kan.
Nu is het ‘later’. Althans, ik ben volwassen. Huisje, boompje, beestje. Maar nog steeds geen Fiat 500 of Mini voor de deur, laat staan een rosé pas. Werkloos en nog steeds aan de studie.
De voorkant van ons stulpje
Het beeld wat ik in Havo-3 zo sterk had, werd meteen weggevaagd toen IBMS niet meer ging. Want toen wist ik het wel. Carrière maken. Stage in New York, studie in Parijs of Nice. Inmiddels is het alweer even geleden dat ik überhaupt abroad ben geweest (onze boodschap- en citytripjes niet mee geteld). Zakt mijn kennis van de Franse taal steeds verder weg, al dwing ik mezelf om regelmatig op mijn appel de Teleac cursus te doen. Nog steeds heb ik ambities. Uiteindelijk wil ik nog steeds samen oud worden, het liefst in Frankrijk. Ik wil nog steeds een carrière, mijn lief heeft zich al opgeofferd als huisman, mochten er toch kinderen komen.
Soms wou ik toch dat ik nog 16 was. Me druk maken om wat ik aan moet tijdens een avondje ‘uit’, vriendjes en onverwachte toetsen en SO’s. Een redelijk zorgeloos bestaan. Vooral wou ik dat ik nu net zo goed wist als toen, wat ik precies wil. Nu weet ik het ongeveer, maar hoe is me nog een raadsel.
Het enige wat ik zeker weet, is dat ik geniet van het ‘saaie, burgerlijke bestaan’. En dat de rest allemaal wel goed komt en op zijn plek valt. En wie weet, zijn we over een jaartje ‘Ambassador’ en ambtenaar. Staat er een antractietgrijze Fiat 500 en een zwarte Mini Cooper (liefst natuurlijk een S) voor de deur, en zijn we een stel zogenoemde yuppen. Uiteraard op zoek naar een groter stulpje en regelmatig verblijvend in het buitenland.
Stiekem heb ik al voor het grootste deel wat ik toen ik 16 was graag wilde. Nu ga ik gewoon achterover leunen en ik zie wel wat het leven mij brengt. Ondertussen genietend van wat ik al wel heb (bereikt).
