Home sweet home

Nesteldrang; wat is er mis met baby’s en zwart?!

nesteldrang

Sabine ken ik al jaren. We delen de voorliefde voor piekfijne service en mooie (luxe) dingen op gebied van fashion, design en reizen. Ook delen we de een enorme passie voor het niet in de buurt zijn van kinderen. Vriendinnen waren we, tot het moment dat ik vertelde dat ook ik een kind ging baren. Grapje.
Ik mocht zelfs hier mijn avonturen als mommy to be gaan delen, want ja, ik houd nog steeds van piekfijne service, mooie luxe dingen en reizen. Ook straks mét baby. Als dat ooit nog kan, na onbedwingbare nesteldrang!

De duistere wereld van zwangere vrouwen

Komende april verwacht ik een meisje. Een piepklein mens. En daarom wil ik jullie meenemen in mijn bizarre en lachwekkende ervaringen die ik meemaak tegen. Ook de momenten die vrouwen elkaar niet vertellen. Want wat blijkt, het is dus super populair om enorm enthousiast te zijn over zwangerschap en kinderen tot het punt dat je vertelt dat je zwanger bent. Dan komen de nare verhalen over lichamelijke ongemakken, alles wat je niet mag en uiteindelijk de verhalen over hun eigen kinderen. Still. not. interested. Ik begrijp dan ook heel goed dat je denkt bij deze blog: ‘uhmmm ik kiek wel even’. Maar ik durf te denken dat ik anders zwanger ben.

Onverwachte nesteldrang

En op eens was het er. Nesteldrang. Serieus. Van het ene op het andere moment.
Wacht even, dit ben ik niet. Dit zijn hormonen. Maar het dierlijke in mij voerde de boventoon. Ik KAN NIET WACHTEN! Stel je voor dat het kind eerder komt, en we hebben nog niks. Stel je voor dat we de verkeerde flessen kopen. Of te kleine kleding. Stel je voor….
Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik dit niet ben, want normaal ben ik gestructureerd, geordend, werk ik de hele dag lijstjes af van boven naar beneden en vergeet ik geen enkele afspraak. Alles met een voorbereid en helder plan.

Maar nu even niet, nu moet het morgen gebeuren. Ik check hoe laat de Ikea open is en zet mijn wekker om 9 uur (op oudjaarsdag!) om om 10 uur tussen het ontbijtende volk te staan. Zonder plan, zonder lijstje. Inclusief ruzies met mijn lief op de kinderafdeling over wat we moesten kopen. Met geen enkel succes. En dan spreek ik nog niet over de shopping spree bij de Hema die daarop volgde. Waarbij we werkelijk alles in veelvoud aanschaften.

Tussen het zwart voor mijn ogen van de hormonen zie ik toch dat alles zo vreselijk lelijk is. Als ik alle spullen op een kinderafdeling zie zakt de moed in mijn schoenen. Alles moet blijkbaar in het roze of blauw geproduceerd worden. Het liefst met kinderlijke afbeeldingen. Ik weet verdomme toch wel zelf of mijn kind een meisje of een jongen is?!

Zwartgallig

Een dochter krijg ik dus. Dat betekent dus blijkbaar roze. In elk geval, dat zie ik aan de spullen die ik van iedereen krijg. Zelf ben ik louter zwart georienteerd. Zowel mijn humor, mijn humeur (nou soms dan) als mijn smaak voor spullen. Bij alles vraag ik: ‘heeft u dit ook in zwart?’
Mijn eerste reactie op de kleur van de baby kamer was dan ook, ‘zwart, inclusief plafonds, hoezo niet?’. Dat bleek toch anders te liggen volgens mijn architectencollega’s. Zwart zou de baby depressief maken. Hoezo? Ze heeft het leeuwendeel van de dag haar ogen dicht toch?

Anyways, ik heb hier duidelijk geen ervaring in maar vraag wel jullie hulp. Welke baby-brands hebben mooie, neutrale kleding, kinderwagens (+ talloze accessoires, zo blijkt) en spullen waarvoor ik mijn voorliefde voor zwart/wit niet opzij hoef te zetten?
Tips zijn welkom via mijn Instagram.

Fotocredits: Pexels/Pixabay