Travel

Sugarless & inlevingsvermogen

Nadat ik inmiddels alle biologische winkels van Amsterdam van binnen heb gezien en tot de conclusie kwam dat die helemaal niet zo gezond zijn, staakte ik mijn zoektocht naar lekker suikervrij voedsel. Inmiddels is mijn dieet al iets schappelijker, alle producten die geschikt zijn voor diabetici mag ik nu gebruiken. Met mate, maar dat gaat me prima af.

Dankzij een tip van een vriendinnetje ontdekte ik gisteren Sugarless, een lunchroom aan de Bilderdijkstraat in Amsterdam wat geen geraffineerde (onnatuurlijke) suikers gebruikt. Dus at ik gister sinds tijden een stuk cheesecake met frambozentopping. Naast de gezonde aardbeien soya shake en een vrij standaard ontbijt.

De lunchroom is sinds september 2010 open en wordt gerund door de zusjes De Jong, waaronder voormalig Brutale Meid Jennifer. Grappig om haar herkenbare stem door de lunchroom te horen gallen bij het opnemen van een bestelling of het aanraden van een stuk taart. Een lekkere en verantwoorde tip!

Daarna dook ik lekker in mijn boek, Tranen van Liefde van Tim Overdiek. Ik volgde hem op Twitter vlak na het ongeluk van zijn vrouw en zijn boek is zeer aangrijpend. Lezen hoe je probeert verder te leven nadat je vrouw, de moeder van je kinderen uit het leven is gerukt. Simpele dingen die ineens lastiger zijn dan ooit tevoren. Tijdens het lezen merk ik hoe groot mijn inlevingsvermogen is. Hoe het verdriet uit het boek mij raakt of eigen verdriet oproept. Niemand uit mijn directe omgeving is op een dergelijke manier overleden, en toch voelt het alsof ik het zag gebeuren. Geen boek om ‘even’ in de trein of in het café te lezen, aangezien de tranen continue over mijn wangen biggelen.

Het is een uitlaatklep voor eigen emoties die ik niet zo snel de vrije loop laat, maar tijdens het lezen niet los kan laten. Tranen van liefde, vol verdriet. En steeds voel ik me schuldig om mijn eigen tranen, want die stellen echt niets voor vergeleken bij de ellende van Overdiek en zijn kids. Een absolute aanrader, maar wees gewaarschuwd voor wat deze tearjerker allemaal in je los maakt. Helaas mag ik nog niet grijpen naar een troostende chocoladereep…

Sabine de Witte