Vandaag hangen we weer ‘in de lucht’, de vulkaan lijkt even genoeg stoom uitgeblazen te hebben. Want ineens blijken we heel afhankelijk van al die jumbo jets, cityhoppers en cargo vliegtuigen. Het gesloten luchtruim heeft nog net geen lege schappen in de supermarkt opgeleverd, maar veel langer had het niet moeten duren.
Vanavond had ik een afspraak op Schiphol en zag ik hoe verveeld de gestrande passagiers zijn. De onzekerheid, het wachten, gebrek aan comfort breekt ze langzaam op. En dan zaten ze nog niet eens achter de douane. Iedereen zal bij het horen van die berichten wel even de film The Terminal terug spelen. Ineens is de lol van het reizen er af. Het lijkt inmiddels weer redelijk hervat, al moet e niet nog een aswolk deze kant op komen, dan kan ik mijn vlucht naar Spanje wel shaken…
Toeval of niet, vanavond zag ik de trailer van de film Up in the Air, een bioscoophit met George Clooney. Deze speelt zich vooral af op en rond het vliegtuig. De trailer begon al goed. George is regelmatig in beeld én deelt met zijn zwoele, zware stem filosofische wijsheden. Iets met het selecteren van je levensbagage. Nog niet zo lang geleden schreef ik daar zelf over. En onlangs voerde ik er een diepgaand gesprek over. Iemand was het niet eens met de wijze waarop ik mijn levensreis bagage herpak. Maar voor mij is die rugzak een stuk lichter geworden, efficiënter ingepakt. Of ik nou in of uit de lucht ben, ik draag er nu in wat ik hoofdzakelijk nodig heb. De rest is bijzaak. Tranentrekkende must-see. Bon voyage!
