Grappig hoe iets als een verjaardag, waar je vroeger als kind wakker van lag, naarmate je ouder wordt kan veranderen in iets met een andere betekenis. Dat was voor mij in ieder geval aan de orde. Met ouder worden heb ik totaal geen moeite, ik vind het juist iets moois. Deels omdat ik in mijn omgeving een paar keer heb meegemaakt dat het niet vanzelfsprekend is, deels omdat het leven je ieder jaar weer vormt.
Verjaardag met een betekenis
Echt mijn verjaardag groots vieren deed ik nooit. Meestal klein met familie, een paar dagen weg met de lief, borreltje met vrienden en dan vond ik het wel best. In de belangstelling staan vanwege een verjaardag, hoefde voor mij niet zo. Tot de verjaardag van vandaag. 32 Staat er nu op de teller. Geen bijzondere leeftijd op zich, maar na afgelopen jaar vond ik het toch iets waar ik bij moest stilstaan, liefst met iedereen die me op wat voor manier dan ook, had gesteund.
Zo gezegd zo gedaan, achter de schermen was ik al een tijdje bezig om dit groots te vieren. Bij The Lobby Fizeaustraat verzamelen vandaag familie en vrienden, om in The Private Room te proosten op mijn verjaardag. Voor hun is niet per se bekend dat het voor mij een ‘big thing’ is, en dat hoeft ook niet. Dat ze er zijn, de moeite nemen om door het winterse landschap te ploeteren, dat is genoeg.
Sir Edmond Gin serveert de Sir Apple, een winterse variatie met gin en appelsap, er gaan bitterballen rond en ik blend met mijn thirtysomething jaren heerlijk in met het retro interieur. Rik portretteert alle gasten zorgvuldig. En ik? Ik shine er op los, het leven te vieren. Me dankbaar te voelen voor de mensen om me heen.
Verjaren: ode aan het leven
Alle clichés over het leven is een feestje en dat je dat van iedere dag moet maken, zijn waar. Het afgelopen jaar heb ik daar zo veel bij stil gestaan. Elke dag is een ode aan het leven. Toch heeft het me geen kwaad gedaan om af en toe bij je sterfelijkheid stil te staan. Het heeft me aan het denken gezet: wat als vandaag de laatste is? Ik ben er dankbaarder door geworden, zachter, geduldiger. Ik had al een uitvaartverzekering, maar ben nu aan het bedenken hoe ik dat zou willen. Of wat er met mij ‘online’ zou moeten gebeuren. Digitaal sterven moet misschien wel het makkelijkst in het leven zijn. Grappig wat er door je heen kan gaan op momenten dat je je beseft dat je niet eeuwig het leven hebt. Verjaren is misschien toch wel het mooiste dat er bestaat.
Zo, en nu ga ik een feestje vieren!
