In de trein terug vanuit Amsterdam naar huis. Weer twee productieve dagen achter de rug en eigenlijk had ik natuurlijk de UITmarkt mee moeten pakken. Maar Trijntje heb ik vorig jaar al live op zien treden, het weer stemt niet echt vrolijk en de hectiek van de stad blijft me een rusteloos gevoel geven.
De afgelopen weken vliegen de dagen voorbij, de dagen lijken ineens te kort voor alles wat ik wil doen en ik verveel me geen moment meer. Soms moet ik mezelf dwingen om mijn laptop dicht te klappen en even niet ‘bezig’ te zijn. Waar ik normaal de tv aan zou zetten en lekker een foute serie zou kijken, ben ik nu snel verveeld en bedenk me alleen maar wat voor nuttige dingen ik daarvoor in de plaats zou kunnen doen. Ik leer, ik geniet, ik werk en ik leef.
Waar ik toen ik net begon met studeren, als een boom opzag tegen het geven van een presentatie, het ontmoeten van nieuwe mensen en het voortouw nemen, daar draai ik nu m’n hand niet meer voor om. Niet dat alles meteen van een leien dakje gaat, maar ik ben me erg bewust van wat ik doe en zeg en weet mezelf op tijd te corrigeren. Vandaag weer een vuurdoop gehad in mijn ‘professionele’ loopbaan. Geweldig om daarna tevreden terug te kunnen kijken en vol enthousiasme weer aan de slag te gaan.
De titel ‘werkende vrouw’ bevalt me uitstekend. De vrijheid (terwijl ik eigenlijk langer werk dan de ‘normale’ kantoortijden), de verantwoordelijkheid, de uitdaging en vooral het opdoen van kennis en ervaring. Het netwerken en de leuke bijkomstigheden van het werken voor jezelf, maken dat ik zonder moeite om mezelf te motiveren uit bed klim en aan de slag ga.
Nog vele vuurdopen te gaan, nog lang niet uitgeleerd en voorlopig nog lang niet uitgewerkt. Misschien zit ik nog wel op de roze ‘starters’ wolk, want er zal heus nog wel eens een moment komen dat ik er even de balen van heb. Voorlopig is alles een uitdaging en of uitdagingen leuk zijn, heb je zelf in de hand.
Working lady
