Sinds mijn veertiende ga ik brildragend door het leven. Dat was noodzakelijk voor ik een esthetische correctie aan mijn oogstand kon ondergaan, want wat eens schattig loensen was, werd in mijn ogen steeds meer lelijk scheel kijken. Na de operatie nog een paar maanden met bril rond gelopen en toen maar eens voorzichtig geïnformeerd naar de mogelijkheid van lenzen. Het liefst zou ik zonder hulpmiddelen scherp zien, maar ook een laserbehandeling zal mij niet helpen.
Met mijn lenzen heb ik sindsdien een haat-liefde verhouding. Het zal wel aan slechte coördinatie liggen, maar het inkrijgen van mijn lens in het linkeroog is voor mij nog steeds mission impossible. Mijn rechter, ‘slechte’ oog prefereert het liefst geen hulpmiddel. Zowel lens als bril zijn de laatste tijd weinig behulpzaam. De laatste dagen voelt mijn oog zelfs aan alsof het er ieder moment uit kan ploppen. Duidelijker kan ik het niet omschrijven. Leuk met Halloween misschien, maar het voelt iets minder prettig.
Nou ja, beter wat oogdruk dan ‘sociale druk’ of een te volle agenda. Nog maar een lange nacht rust mee pakken, hopelijk morgen weer fris en fruitig aan de slag!
