We hebben allemaal wel eens oogkleppen op. Soms bewust en expres, maar soms ook zonder dat je dat zelf in de gaten hebt. Omdat je jezelf iets wijs wil maken, of omdat je focus ergens anders op is gericht waardoor je je niet bewust bent van andere dingen.
Helaas kom je vaak op niet al te leuke wijze achter die oogkleppen en het feit dat je daar mensen mee buitensluit of pijn doet. Afgelopen week werd ik daar meermaals opgewezen. Als ik iets doe, wil ik het graag voor 500% goed doen, waardoor ik sommige dingen wel eens uit het oog verlies of niet in het juiste perspectief zie.
Daardoor heb ik de afgelopen tijd niet altijd de goede prioriteiten gesteld. Of mezelf voor de gek gehouden. Het is fijn dat je dan wordt gewezen op je tekortkomingen, zodat je dat kan veranderen en verbeteren. Minder fijn is het om dat dat indirect ook inhoud dat je iemand hebt teleurgesteld, waardoor je dan weer teleurgesteld raakt in jezelf.
Het is onmogelijk om iedereen een plezier te doen, je doet wat jij denkt wat juist is. Benaderd dat als een volwassen keuze. Als dingen niet lopen zoals anderen ze graag zien, ben je dan meteen onvolwassen? Heb je dan niet genoeg eigen inzicht, als de situatie iets anders afloopt dan je had ingeschat?
Mijn oogkleppen zijn open gegaan, ik moet wel iets veranderen wil ik alle draaiende schoteltjes in de lucht kunnen houden en ze evenveel balans mee geven. Ik was de afgelopen tijd even een mindere acrobaat, geen stevige basis die in balans was. Tijd voor een nieuwe strategie. Een strategie waar ik zelf de basis van uitmaak.
En dan maar hopen dat het spreekwoord ‘Een ezel stoot zich in het algemeen, niet tweemaal aan dezelfde steen’ ook voor mij opgaat.
