Travel

Op een mooie Pinksterdag…

Met een heerlijk zonnetje en zomerse temperaturen, is de wereld in de ban van het nieuws van de dag: een vermist vliegtuig. Een toestel van AirFrance blijkt al uren vermist op de vlucht Brazilië-Parijs. Vermoedelijk is het met al haar 228 passagiers in de Atlantische Oceaan gestort.

Iedereen die wel eens vliegt of heeft gevlogen, heeft ooit wel eens dit doemscenario in gedachten afgespeeld. In de auto is de kans op een ongeluk veel meer aanwezig, maar de impact van een vliegramp is dan ook altijd groter. Meer betrokkenen, en geen houden aan als het mis gaat.

Later vandaag werd bekend dat er vanuit gegaan wordt dat alle inzittenden zijn omgekomen, ondanks dat er nog geen brokstukken van het vliegtuig zijn gevonden.

Kun je dat maken, aannemen dat er geen levenden meer zijn? Dat zowel vliegtuig als inzittenden op de bodem van de Atlantische Oceaan zijn beland, meegevoerd in de stroming of opgegeten door de haaien?

Air France toestel wat 'vermist' is

Vergelijkbaar Air France toestel wat 'vermist' is

Onder de inzittenden zat vermoedelijk één Nederlandse passagier. Het hadden er twee kunnen zijn. Een Nederlander heeft een andere vlucht geboekt, op aanraden van een vriend. Deze waarschuwde dat hij de vlucht die vandaag in Parijs had moeten aankomen, niet zou overleven. Een voorgevoel. Bizar verhaal.

Het doet me meteen denken aan een ander nieuwsbericht van vandaag. Een wetenschapper die via Twitter wil uitzoeken of mensen over ‘bovennatuurlijke gaven’ beschikken. Wat zijn die gaven dan? Voorgevoel? Intuïtie? ‘Toeval’?

Eerder riep ik altijd dat ik niet in toeval geloofde. Inmiddels zijn de afgelopen weken mijn ogen geopend. Misschien is toeval ook niet het juiste woord, maar is het gewoon het lot, wat ingrijpt. In ieder geval meld ik me niet aan voor het onderzoek, ik laat me gewoon meevoeren met alles wat het lot in mijn leven brengt.