Vorige week werd bekend dat Berlijn als doelwit voor aanslagen gebruikt zal worden. Maandag sloot de Reichstag voor publiek. Donderdag zat ik in het vliegtuig naar de Duitse hoofdstad. Van een beetje dreiging word ik niet zo snel bang, juist daardoor ben je vaak veiliger dan ooit.
Vandaag werd duidelijk hoe serieus ze het hier nemen: overal politie en zelfs het leger is actief rondom de Brandenburger Tor (Pariser Platz is afgesloten en onder de Tor doorlopen zit er voorlopig niet in). Ook de panden er om heen zijn alleen toegankelijk voor werknemers. Met regelmaat vliegt er een helicopter over, scheurt er een ‘undercover wagen’ voorbij. Toen ik daar vandaag stond, trok ik even een wenkbrauw op.
Tot ik om mij heen keek en de Berlijners om mij heen nog net zo onbezorgd over straat zag gaan als anders. Zij halen er hun schouders voor op. Het zal wel nodig zijn, maar de angst is niet voelbaar. Ik zou me ook pas zorgen gaan maken als de Fernsehturm, bezorger van de meeste mobiele telefonie ontvangst, niet meer toegankelijk zal zijn.
Is het nou goed om zulke preventieve maatregelen te nemen? Of werkt het averechts? Als de bevolking het niet zo serieus neemt, kun je ze dan wel beschermen? Geef je de bedreigers zo niet hun zin?
Vandaag was ik bij de expositie in het Duits Historisch Museum van ‘Hitler und die Deutschen’ en toen ik zag hoeveel invloed die man heeft kunnen hebben, dacht ik meteen aan de dreiging hier. Het grootste gevaar is ‘gevaar opblazen’. Dan wordt het ongeloofwaardig, neem je het niet meer serieus. Hitler wist dat en hield daar rekening mee in zijn meerjarenplannen. De eerste jaren niets dan lof. Daarna ‘subtiel’ zijn missie uitvoeren. En pas jaren later wist de wereld wat voor gevaar hij was.
We zullen merken hoe ‘opgeblazen’ deze dreiging is. De afgesloten stukken terrein maar ontwijken en genieten van de andere wijken die nog zoveel meer Berliner Underground te bieden hebben.
