Weer een jaar erbij
Zondag ben ik jarig. Dan tel ik alweer 27 jaar. En waar sommigen problemen hebben met ouder worden, heb ik daar zeker geen last van. Het hoort er bij en ik geniet er van. Hoewel ik af en toe wel even slik als ik op foto’s ineens een kraaienpootje bespeur. Ouder worden hoort er nou eenmaal bij en ik vind dat iedere leeftijd zo haar eigen charme heeft. Natuurlijk zijn leeftijden als 16, 18 en 21 belangrijker, want dan ben je ‘volwassen’ en heb je ineens meer rechten (en plichten, maar die vergeet iederee vaak voor eigen gemak). Het afgelopen jaar heb ik voor mijn gevoel beter leren loslaten. Loslaten dat je aan bizarre eisen van jezelf moet voldoen, laat staan om naar een verwachtingspatroon te leven.
Bewust
Iets wat je lang hebt gedeeld en van jezelf (en anderen) hebt verwacht, kun je niet zomaar loslaten. Dat heeft tijd nodig. Zo ben ik een tijdje boos geweest op mijzelf, dat ik geen genoegen nam met wat ik had. Nu ben ik me er van bewust dat dat alleen zo was omdat ik meer in mijn mars had en daar geen uitlaadklep voor had. Hoewel ik ‘snel’ leef, van hot naar her reis en voor sommigen soms wat ongrijpbaar ben, ben ik me bewuster van mijzelf dan ooit. Ik leef bewust (niet te verwarren met gezond). Dat anderen er soms bewust voor kiezen om dat niet te doen, blijft moeilijk te bevatten.
Oud en versleten
Als verjaardagscadeau heb ik geen grote wensen, behalve op deze manier (en het liefst ook gezond) oud en versleten worden. Nog volop lerend, iedere dag genietend en dat iedere dag kunnen delen met fijne mensen en familie. Van de mooie dingen die ik mag doen, de plekken die ik kan ontdekken en de vrijheid die ik heb. Zo oud worden wens ik iedereen toe. Nog 5 nachtjes slapen, en ik ben weer een stapje dichterbij dichter bij de 30… Happy Birthday to me.
