Pijn

Pijn kent iedereen en over de hele wereld is dat misschien wel het begrip wat je het makkelijkst uit kan leggen. Een universele gezichtsuitdrukking. Je hebt ergens bloed en over de hele wereld snappen ze, dat is ‘au’. Ergens een pleister? Duidelijk. Moeilijk kijken en wijzen naar de pijnlijke plek? Check.

Lichamelijke pijn is makkelijk uit te drukken. Soms zie je groen van misselijkheid en ziek zijn, scheel van de hoofdpijn. Mannen zijn grote aanstellers als ze pijn hebben, vrouwen gebruiken het om ergens onder uit te komen.

Geestelijke pijn is ook overal met handen en voeten duidelijk te maken. Een gebroken hart, luduvudut is overal bekend. Een overleden persoon? Met een kruis maak je duidelijk dat er iemand is overleden en als je een kruis slaat moet er gebeden worden voor iemand op een ziek- of sterfbed.

Gevoel en pijn is universeler dan we vaak denken. Soms is een gezichtsuitdrukking genoeg om te zien dat je even niet wilt praten, alleen maar een knuffel wilt of juist volledig met rust gelaten wil worden. Soms wordt er juist van je verwacht dat je er over praat over verantwoordelijkheid aflegt voor je gedrag. Maar bij veel pijn helpt dat niet. Sommige dingen zitten te diep om met een aai over je bol, twee zinnen praten kwijt te raken.

Heel soms is het fijn om alleen met je pijn te zijn. Bijvoorbeeld aan het graf van een dierbare, bij een bepaald liedje. Soms voel je lichamelijke pijn als versterking van je geestelijke pijn. Kan je overgeven omdat je je zo verdrietig voelt, geen hap door je keel krijgen van de zenuwen of voel je je zo ellendig dat je er misselijk van bent.

Soms wordt je ineens met je neus op de feiten en de pijn gedrukt. Hoe hard je ook probeert je te verzetten, soms moet je toegeven. Komt die pijn, lichamelijk of geestelijk, om je weer met beide benen op de grond te zetten. En alleen door toe te geven daaraan, kom je van die pijn af. Is dat het enige echt werkende medicijn. Dag pijn!