In een jaar kan veel veranderen. Schreef ik vorig jaar nog dat ik nooit in Amsterdam zou willen wonen, nu ben ik er dringend op zoek naar woonruimte. Nog steeds bekruipt me dat rusteloze gevoel op Amsterdam Centraal, maar nu ik de stad beter ken, is het eigenlijk een groot dorp. Soms krijg ik er het vakantiegevoel, soms voel ik me er toerist. Amsterdammer zal ik me niet snel voelen, al kan ik toeristen steeds beter de weg wijzen.
Het enige wat ik ontzettend mis in de stad? Groen. Ja, er zijn veel parken. Maar de geur van dauw op een zomerochtend ruik je nooit zo sterk, de geur van gemaaid gras sneeuwt al gauw onder door de uitlaatgassen van de vele auto’s.
Ik weet nu al dat ik mijn tuin ontzettend ga missen. In Meppel stapte ik op een mooie ochtend in mijn badjas de tuin in om te genieten van het weer, de geur en een lekker kopje thee. Vanochtend in Staphorst at ik heerlijk een broodje aardbeien, terwijl ik in de tuin genoot van mijn krantje. Af en toe afgeleid door voorbij vliegende vogels, de hond.
Als ik straks woonruimte in Amsterdam heb, zal ik steeds minder de provincie op zoeken. Maar het groen, de natuur, de privacy zal me bij lekker weer zeker weer die kant op trekken. Ik ben een stadsmeisje. Altijd al geweest. Op de middelbare school heb ik mijn ouders meermaals vervloekt om ‘zo’n eind weg’ te wonen. Gisteravond voelde ik me weer even 16 toen moeders mij ophaalde van een verjaardag (dat had echter meer met het weer te maken dan met het feit dat ik niet alleen terug naar Staphorst kon). In Groningen genoot ik optimaal van de drukte in het centrum, mensenkijkend vanaf het dak, chillend in het park. Maar af en toe lonkt het platteland. Een paar dagen oppassen op hond en huis als ouders op vakantie zijn, geen probleem. ‘s Avonds fietsen naar oma? Heerlijk, vooral als ze druk aan het maaien en hooien zijn.
Maar het levendige van de stad mis ik na een paar dagen. De kansen, mogelijkheden en activiteiten. Ruimere openingstijden, altijd wel een bioscoop met een late film, restaurants waar je na 20.00u nog wel kunt bestellen.
Ik ben opgegroeid op het platteland en zal er misschien ook wel oud worden (maar dan op een boerderij in Frankrijk), maar nu haal ik alles uit het leven en de stad!
Laura
04/07/2010 at 13:31Ik ben een Gooisch kakmeisje, opgevoed in Huizen. Steden als Amsterdam trekken me nog steeds niet: simpelweg te druk. Na mijn studie trok ik in bij Ferry, die woonde in Almere. Waar ik nooit dood gevonden wilde worden. Maar het is de ideale compromis voor mij. Je hebt er alles binnen handbereik, zit zo in A’dam als je wilt. En ons huis ligt aan de bosrand. En kom je dan eens uit A’dam en stap je uit je auto dan ruikt het hier opeens zo lekker. Kom eens buurten zou ik zeggen 😉
Michel ten Hoove
04/07/2010 at 20:40Herkenbaar verhaal. Zelf geboren en getogen in Groningen ben ik een stad met de allure van een plaats als Amsterdam gewend. Dan in Stadskanaal gaan wonen is niks meer en niks minder dan een cultuurshock. Kleren die in dé stad hip waren, deden de boeren in Oost-Groningen vermoeden dat ik wel homo moest zijn. Tsja… Later verhuisde ik naar Almelo, Kampen en uiteindelijk Zwolle. In meer of mindere mate steden waar je het wel uit kunt houden, maar het grootstedelijke van een stad als Groningen (of Amsterdam) mis je er zeker. Overigens is de natuur in deze omgeving (Overijssel en Gelderland) wel stukken mooier dan ik in mijn geboortestreek gewend ben.