Travel

Pleidooi voor Reizen en Corona; pak je eigen verantwoordelijkheid

verantwoord reizen na covid

Een bericht uit Kenia, waar ik inmiddels alweer 3 weken zit. En langer blijf zitten dan gepland. Voorafgaand aan mijn reis kreeg ik veel kritiek, want Rutte had nadrukkelijk gezegd alleen noodzakelijke. Dat ik aan mijn noodzakelijke reis – want daar heb ik toestemming voor gekregen – een vakantie heb geplakt, is natuurlijk uit den boze als Nederland zo in het slop zit. Dat Kenia strengere toelatingseisen heeft sinds de grenzen in augustus weer open gingen, vergeet iedereen graag. Wat ik deel zijn ook de leuke plaatjes, want dat kan hier. Het is hier veilig mits je je aan de regels houdt: avondklok, maskerplicht, afstand, je wordt overal getemperatuurd als je ergens naar binnen wilt en je handen insmeren met desinfect doe je niet zelf, nee er staat iemand om je handen in te spuiten. Bovendien moet je ten alle tijden als reiziger een QR-code kunnen laten zien, een zogenaamde health check. Daarin staat waar je vandaan komt, hoe je gereisd hebt, waar je verblijft, en daarmee ben je ook te vinden in het systeem voor contactonderzoek. Best handig. Inmiddels komt er bij dat je een Trusted Travel certificaat moet hebben als in- of uitreizende. Hier staan al je COVID PCR-testen in, ook om valse testen tegen te gaan. Kijk je naar de COVID cijfers in Kenia, dan zijn die – op onofficieel zo’n 50 miljoen inwoners, bijzonder laag. Waar dat precies door komt, is niet met zekerheid te zeggen, maar de jonge leeftijd van de bevolking, het veelvuldig buitenleven én eerdere ervaringen met epidemieën als ebola, en dus snel en streng optreden, heeft er waarschijnlijk mee te maken.

Met mijn berichten spoor ik niet aan tot reizen op dit moment, ik laat alleen wel zien dat Kenia veilig is. Veiliger dan wanneer ik alleen in mijn studio in Amsterdam zou verblijven; boodschappen in de supermarkt doen is inmiddels een besmettelijk uitje. Tot voor vertrek heb ik niet alleen werk gehad aan het aantonen van de noodzakelijkheid van mijn reis (dat ik nog niet kan laten zien omdat het een langdurig journalistiek onderzoek omvat, waar de huidige COVID-omstandigheden van invloed op zijn), mijn reisverzekering aanzienlijk moeten verhogen, maar ook meerdere COVID-testen ondergaan (allemaal negatief), de coronamelder staat keurig aan, en ik ken niemand in mijn directe omgeving met Corona. Ik ken wel de jongeren en daklozen bij de ingang van mijn huis, die het geestig vinden om bewoners in hun gezicht te hoesten. Ik ken wel de mensen die bewust met meer dan het aantal toegestane personen ergens op bezoek gaan. Ik ken mensen die gewoon naar kantoor gaan, omdat hun werkgever dat van ze verlangt, terwijl Rutte ook daarvan heeft gezegd dat het niet mag.

Ik zag in Amsterdam mijn lief, mijn beste vriendin, en toen het nog mocht werkte ik vanuit Zoku, waar de eisen net zo nauw werden nageleefd als hier in Kenia. Bovendien laat ik met mijn berichten zien, dat ik zelf verantwoordelijkheid neem. Ook hier is mijn cirkel klein, ik leef niet als toerist in een hotel maar resideer tijdelijk bij Martine, die naar Nairobi is geëmigreerd en momenteel zelf hoogzwanger is, waardoor ook zij onnodige risico’s uitsluiten. Normaal gesproken was ik hier nog naar de markt gegaan, en ik wilde graag mee naar de slums om te zien hoe het project Farm to Feed hongersnood daar in samenwerking met lokale boeren en producten oplost, maar heb besloten dat ik dat beter niet kan doen. Daar zijn veel mensen bij elkaar en is afstand houden lastig, dus waarom zou ik dat opzoeken? Het heeft bovendien niets te maken met de reden waarom ik hier wel ben.

Toch maak ik hier wel de uitstapjes, weekendtripjes en kampeeravonturen met mijn geweldige hosts. Omdat het hier kan en veilig is. Omdat we allemaal onze eigen verantwoording nemen. Omdat het hier geen Nederland is. Omdat hier toerisme een van de grootste bronnen van inkomsten zijn, doet iedereen hier bovendien zijn/haar stinkende best om het hier zo veilig mogelijk te maken. Hotels bieden minder kamers aan, de luxere varianten bieden sneltesten aan etc. Als ik terug wil, moet ik nu ook een negatieve PCR test hebben om Nederland weer in te mogen. Een nieuwe regel die pas sinds 29 december is ingevoerd. Iets waar ik al maanden om riep, net als aangescherpte controles op Schiphol. Daar kon je zonder getemperatuurd, getest of geregistreerd te zijn, van maart tot en met december gewoon vandaan vertrekken, met alleen een masker en afstand als maatregelen. En we hebben allemaal gezien hoe dat zat met het naleven van afstand.
Met die maatregel vervalt ook de quarantaineregel voor landen waar het beter gaat dan in Nederland (Kenia dus), maar gezien de huidige verlengde lockdown, is het prima voor mij om 5 dagen alleen thuis te zitten als ik terug ben. Als ik zo bijdraag aan de veiligheid van mijn omgeving, swa. Wat dat vliegen betreft: dankzij Privium kan ik de rijen skippen en bovendien heb ik een stoel voorin het vliegtuig, gewoon extra voor betaald, zodat er afstand is. Op de heenweg had ik een lege rij stoelen naast me. Ook hier pakte ik zelf mijn portemonnee verantwoording.

Pleidooi voor verantwoord reizen

Bovenstaande lijkt vooral een pleidooi om mijzelf te verdedigen danwel vrij te pleiten. Ik heb de noodzakelijkheidsverklaring, dus ik hoef me niet te verdedigen. Maar maak van de gelegenheid graag gebruik als pleidooi voor verantwoordelijk reizen. Nu noodzakelijk én als het straks vanaf april hopelijk weer mag.
De reisbranche is de meest geraakte branche van Nederland. Een branche die me aan het hart gaat, omdat ik er al jaren in werkzaam ben. Die worstelt met de voor haar soms onbegrijpelijk strenge regels, terwijl in een stad of op een Nederlands strand het net zo druk is als voor Corona. Die pleit om gebieden open te gooien voor georganiseerde pakketreizen, omdat Nederlandse reizigers het vaak niet zo nauw nemen met hun verantwoordelijkheid pakken. Omdat je inderdaad lastiger zichtbaar en te repatriëren bent als je alleen een ticket en verblijf hebt geboekt. Tenzij je naar Kenia reist – want daar zijn al mijn sporen met die QR code zo te traceren. Ik snap het pleidooi, afgelopen zomer ging ik ook middels een pakketreis naar Italië, omdat TUI wel mensen terug zou halen, mocht de situatie door Corona ineens onveiliger worden. Een veilig idee, waarbij ik zelf niet of weinig hoefde na te denken. Ik ben op de hoogte van het feit dat met een gewone reisverzekering, eventuele Corona-gerelateerde kosten niet gedekt zouden worden, omdat ik me in oranje gebied begeef. Maar, ik weet dat het reisadvies van het ministerie van Buitenlandse Zaken niet altijd gaat over de veiligheid op locatie in het buitenland. De gehele wereldkaart is nu oranje vanwege de onveilige situatie in Nederland. Vaccins gaan het beter maken, maar duren nog lang en zijn ook niet meteen heiligmakend. Met liefde laat ik het vaccin inspuiten, zodat ik nog veiliger en verantwoorder weer de reizen kan maken die onderdeel van mijn werk zijn.

Het is voor mij inderdaad makkelijk veroordelen over de situatie in Nederland, iets wat ik gister op Twitter wellicht te hard deed. Uiteraard kreeg ik een hoop verwijten dat ik hier zat en daarmee de regels overtrad. Zoals gezegd; dat doe ik dus niet. Maar het voelt wel heel gek om in een derdewereldland te zijn, te zien hoe het ook kan, en zoveel miscommunicatie en chaos in mijn thuisland te zien. Ik moedig ook zeker niemand aan om nu een ticket te gaan boeken, wacht daarmee tot eind maart, zoals het advies. Mits je een noodzakelijke reis moet maken. Wees dan de verantwoorde reiziger die nu nodig is.

Mijn verblijf hier heb ik inmiddels 2 keer verlengd. Juist omdat het hier zoveel veiliger is. Ik hier niet de jaarlijkse winterdepressie in zak, maar aan de zo hard nodige vitamine D kom (waarvan gezegd wordt dat het een simpel wapen tegen corona is). Ieder jaar ben ik in de winter een maand in het buitenland, bewust, omdat ik weet dat ik slecht gedij in de winter. Dit jaar kwam de noodzaak me heel goed uit, dat zal ik eerlijk toegeven. Maar de noodzaak van mijn onderzoek weegt zwaarder dan wat de buitenwereld denkt, afgaande op wat ik laat zien. De noodzaak om te laten zien dat je als reiziger wél verantwoord kan reizen, weegt voor mij ook zwaar. Bijna 13 jaar zwierf ik voor werk en lol de wereld over, maakte ik de mooiste persreizen. Nu kan ik voor de reiswereld iets terug doen. Een verantwoordelijk voorbeeld zijn. Met een journalistiek onderzoek wat hopelijk hier, in Kenia, verschil gaat maken. Want juist door Corona, is dat hier harder nodig dan toen ik hier vorig jaar door werd aangezet. Dat verhaal is groter, met niet alleen tijdelijke corona gevolgen, maar permanente impact. En hoe langer ik ermee wacht om dat uit te zoeken, hoe erger de gevolgen hier.

Laten we elkaar niet meteen veroordelen, maar er van uit gaan dat iedereen zijn/haar verantwoordelijkheid neemt. Voor de kwetsbaren, voor elkaar. Zie niet alleen het gevaar of wijs niet meteen met een beschuldigende vinger. We doen allemaal wat voor ons noodzakelijk is.

Sabine de Witte