Punt

Weer een periode afgesloten, nadat zus gister haar diploma in ontvangst mocht nemen. Een tenenkrommende ‘Talentshow’, die te lang duurde en grappen die slecht overkwamen in een warme zaal, herinnerden weer aan oude tijden.

Als ik er rondloop, is er op het oog veel veranderd, maar ik kan me niet voorstellen dat het voor mij alweer zeven jaar geleden is dat ik er rond liep. Nog goed kan ik me de onzekerheid uit het eerste jaar en de verveeldheid uit het vijfde jaar herinneren. Net zoals op de basisschool, was ik toe aan iets nieuws.

Nu is er geen reden om nog weer terug te keren, zijn mijn ouders niet meer verplicht tot lange, warme en saaie avonden voorlichting of presentaties, hoeven ze niet meer ‘bang’ te zijn voor weer een brief over stout zusje. Punt. Klaar. Over. Nieuwe ronden, nieuwe kansen.

Ze heeft nu een jaartje de tijd om te laten zien dat ze zich prima zelf kan redden, want ook voor haar lonkt ‘de grote stad’. Wel het Westen, maar meer uit studie-oogpunt dan om de stad zelf, Den Haag. (Volgens mij is ze daar namelijk nog nooit geweest ;)) Eerst de verleidingen van Zwollywood en de vrijheid als ‘student’ leren weerstaan.

Ik zie dat wel goed komen, ze is niet op haar bekkie gevallen en hoewel ze soms wat makkelijk is, kent ze haar verantwoordelijkheden. Nu maar hopen dat ze een goede keus maakt, want ik blijf het vroeg vinden om op je 17e een keuze te moeten maken waar je de rest van je leven gevolgen van merkt.

Eerst vakantie. Helemaal volgens haar levensmotto: ‘Lang leve luiheid’.