Reiger in Amsterdam
Sinds ik in Amsterdam woon, kom ik tot mijn verbazing steeds reigers in de stad tegen. Bij mijn ouders in de buurt kijk ik er niet van op, maar toen ik voor het eerst een reiger langs de drukke gracht zag staan, knipperde ik even met mijn ogen. Reigers zijn normaal gesproken schuchter en houden niet van drukte. Maar kennelijk houden ze zoveel van eten, dat ze zich daar in Amsterdam gewoon niets van aan trekken.
Onverwachte support
Of het dezelfde reiger is, geen idee. Maar tijdens iedere hardloopsessie kom ik een reiger tegen. Of ik er zelf op uit trek en al redelijk gesloopt door het park in de buurt loop of met het wekelijkse clubje, ineens is ‘ie daar. Alsof ‘ie me wil aanmoedigen. ‘Nog even doorgaan, dan ben je weer iets verder dan de vorige keer’. Want het valt me toch een partij tegen, conditie opbouwen! Ik dacht dat ik binnen een maandje van mijn interval runs af zou zijn en minstens 8 kilometer zou kunnen lopen zonder dat ik er uit zou zien alsof mijn hoofd ieder moment zou ontploffen en ik eigenlijk aan het zuurstof zou moeten.
Hij is er nooit als ik net begin met lopen en nog vol goede moed lachend rond huppel, maar altijd op het moment dat ik het liefst wil stoppen en denk dat ik niet meer kan. Hoewel ik met goede supporters loop, is die reiger wel een erg toevallige supporter. En die stel ik liever niet teleur.
