Het leven is net een toneelspel. Per levensfase speel je (meerdere) rollen. Kind, broer/zus, vriend/vriendin, collega, teamgenoot, partner, en zelfs later zelf vader/moeder.
Precies een jaar geleden kreeg ook ik er een nieuwe rol bij. Die van (suiker)tante. Voor mijn zwager en schoonzus dus een roerig jaar. Voor hun een nieuwe, belangrijke rol. Iets wat in het begin natuurlijk aftasten en wennen is. Maar inmiddels hebben ze een prima balans gevonden. Schoonzus is naast moeder nog steeds een ambitieuze vrouw, alleen doet ze dat nu nog 3 dagen in de week. Gesprekken met haar gaan echt niet alleen over kindje M. Nog steeds worden de nodige tripjes gemaakt of is er plaats voor spontane acties.
Vandaag de eerste verjaardag van M. dus. Uiteraard gaan we heen, ondanks dat het niet groots gevierd zou worden. Het is een mijlpaal die onvoorstelbaar snel gehaald is. Er zit niets baby-igs meer aan, hij begint al te brabbelen en rond te stappen en wordt al een echt karakter. Leuk om te zien dus.
Mijn rollen zijn al jaren redelijk steady; student, vriendin, broer/zus/kind en af en toe collega. Tijd voor een nieuwe hoofdrol. Hard timmer ik aan de weg naar de rol van werkende vrouw. Want volgens mij is die rol mij, in deze levensfase, op het lijf geschreven. En anders hoop ik dat ik een beetje kan acteren. Want werken moet je toch.