Sinds dinsdagmiddag ben ik solo in Parijs. Metgezel Patrick is naar Spanje vertrokken. Ineens is er niemand meer waar ik de hele dag tegen aan kan praten. Solo in Parijs voor de komende anderhalve week. De ultieme test of Parijs mij gaat bevallen.
Alleen
Het komt niet vaak voor dat ik alleen ben. Ik ben weinig thuis, deel een kantoor, heb veel afspraken, events en probeer mijn vrienden regelmatig te zien. Af en toe plan ik een avondje alleen thuis zijn in of juist thuis te werken. Zo heb ik ontdekt dat ik een klein autistisch trekje heb; ik vind de was doen namelijk erg ontspannend. Helemaal als ik terug kom van een reis, niets fijner dan frisse was als ‘schoon begin’ op een nieuwe plek. Jep, ik ga rare dingen doen als ik alleen ben. Voor het eerst ben ik nu langere tijd alleen. Dit weekend krijg ik gezellig bezoek van Monique, Anna en Evelien, maar tot die tijd moet ik me zelf vermaken. En tot nu toe bevalt dat prima, ik kies zelf wat ik wanneer doe, wat ik wil eten etc. Alleen zijn is ineens nog meer vrijheid hebben.
rechtsbovenin is 1 van de raampjes van het loft
Uitzicht vanaf het loft, de Sacre Coeur
Sociaal genoeg
Parijzenaren staan bij veel mensen bekend als stug en gesloten. Bij Franse vrienden merk ik dat niet, vaak is het schaamte voor hun Engels en even de kat uit de boom kijken. De meesten komen volgende week terug, dus nu kan ik nog niet op ze terug vallen. Wel heb ik bijna iedere dag een (zakelijke) afspraak gepland, zodat ik sowieso wel iemand spreek en de deur uit moet. Dinsdagmiddag kreeg ik bij een zakelijke afspraak het compliment dat ik er al ’tres Parisienne’ uitzag. ’s Avonds sprak ik af met iemand die ik ken uit Amsterdam en doordeweeks in Parijs werkt. Ongeveer mijn droomleven. Een avond eten bij Wanderlust liep onverwachts uit op meer drankjes en dansjes op een hiphop feest. Dat kan gewoon op een dinsdagavond in Parijs. Ik stond er een paar keer alleen op de dansvloer, omringd door heel veel hiphop liefhebbers die met me begonnen te praten of mee dansten. Wat nou stugge Parijzenaren?! Woensdag heb ik de hele dag gewerkt, ben daarna naar de stad gefietst voor wat window shopping, het inslaan van boodschappen en een boekje lezen in het park, helaas zit ik sinds gisteravond grieperig in het kleine loft. Hopelijk voel ik me straks wat beter.
Als voorgerecht gefrituurde krab, als hoofdgerecht biefstuk met ansjovis, gember en mais en als toetje chocomousse met een full moon hiphop party bij Wanderlust
Vrijblijvend
Is het alleen maar leuk? Ja. Er zijn een paar kleine dingen waar ik aan moet wennen. Boodschappen zijn hier duur, ik mis mijn gezonde ontbijt met yoghurt, fruit en granola (alle tentjes waar ik dat normaal gesproken eet in Parijs zijn nog dicht ivm vakantie), Pickwick groene thee, een douche waar je onder kan staan (Parijse badkamers, zucht). Allemaal kleine onbelangrijke dingen. Steeds meer ontdek ik waarom ik me zo thuis voel in Parijs, stukje bij beetje vallen steeds meer dingen op z’n plek. Van een afstandje is het altijd makkelijker om kritisch naar dingen te kijken. Ik kan steeds beter opnoemen wat ik in Amsterdam mis en in Parijs wel vind, merk vooral dat de mensen hier veel openhartiger zijn. In Amsterdam merk ik vaak dat mensen niet durven te vragen, aannames doen en dat ik daardoor via via te horen krijg dat ik in een hokje ben gestopt waar ik niet thuis hoor. Hier blijven mensen doorvragen. Waarom doe je dat? Waarom leef je zo? Wat is je geschiedenis? Ook zijn de mannen hier een stuk toegankelijker. Ook al liep ik rond met Patrick, toch knipogen, bij toilet een praatje aanknopen of een sms sturen om nog eens koffie te drinken. Kennelijk schrikt het Nederlandse mannen af dat ik vaak met een andere man op stap ben, trekken ze daar voorbarige conclusies uit. Ik leef inderdaad geen standaard leven, ben gehecht aan mijn vrijheid, maar vind het echt wel leuk om iemand beter te leren kennen en moeite voor vriendschappen te doen. Parijs heeft minder een maatschappij volgens het boekje, mensen laten hier dingen meer op hun beloop. Niet alles aan Parijzenaren is leuk, zo zijn ze ontzettend koppig, conservatief en niet echt ruimdenkend. Dat is meteen een mooie les voor mij. Omdat ik veel en graag zelfstandig werk, ga ik te vaak uit van ‘geen bericht, goed bericht’ en vergeet ik tussenstappen of resultaten te communiceren. Nu moet ik vanaf moment 1 zorgen dat ik alles duidelijk communiceer en mensen aan hun hand mee nemen, om te laten inzien dat er ook andere wegen naar Rome leiden. Dat is het leuke aan het mentoren bij The Family, ze zijn hier zo gefocused op Frankrijk dat ze soms vergeten dat er nog een hele andere wereld is.
Casual look waarmee ik lekker kan fietsen en in het park kan hangen. Short van Filippa K, t-shirt COS, sandaaltjes Zara en Twilly van Hermes
Dagelijkse dingen
Vandaag kreeg ik de vraag of mijn dagen er anders uitzien dan in Amsterdam. In de basis niet, ik sta nog steeds vroeg op, werk, schrijf, blog en ga naar afspraken. ’s Middags en ’s avonds probeer ik vrij te houden voor de leuke dingen die ik wil doen. Exposities, nieuwe hotspots (die allemaal moeten wachten tot volgende week vanwege de vakantie), leuke ontmoetingen, mijn favoriete ijskoffie’s drinken, in het park onder de Eiffeltoren lezen, eindeloos richting zonsondergang fietsen. Ik eet op andere tijden want voor 21.00u zijn alle restaurants uitgestorven en koken in het loft is (voor mij) geen optie. De afgelopen anderhalve week heb ik voor mijn gevoel een halve koe aan entrecotes naar binnen gewerkt, ik ben gek op goed vlees. Nu heb ik tot het weekend vlees even afgezworen. Gelukkig krijg ik dankzij de 6! trappen die ik iedere dag minimaal 2x op en af moet en het vele fietsen genoeg beweging om terug te komen als petite Parisienne. Niet vreemd, want in een Parijse supermarkt kom je niet veel verder dan een uitgebreid wijnaanbod, altijd verse grapefruits en sigaretten. Als ik tijdens het boodschappen doe in de winkelmandjes van Parijse meisjes neus is dat het enige wat ze meenemen! Hoe houden ze het vol en kunnen ze al die lekkere dingen hier weerstaan? Aan dagelijkse dingen als boodschappen doen heb ik in Parijs net zo’n hekel als thuis, maar als ik dan de Monoprix uitstap en de hemel rood/roze zie kleuren, naar huis fietst door de smalle straatjes van Le Marais met ‘Get Lucky’ van Daftpunk aan, kan ik niet anders dan grijnzend op de Velib zitten geluk zijn.
Enjoy Paris to the max
Met een hele waslijst ‘dingen die ik in Parijs wil doen’ vertrok ik. Na anderhalve week heb ik de lijst in mijn koffer gestopt. Ik wil in Parijs geen nieuwe side projects beginnen, of half dingen oppakken. Ik wil mijn plannen hier concretiseren, bedenken hoe ik dingen ga aanpakken, verdienmodellen bedenken zodat ik naast de 3 dagen die ik voor een nieuw project in Parijs moet zijn, daar nog minimaal 5 aan vast kan plakken voor andere werkzaamheden. 4 Jaar geleden maakte ik mijn eigen perfecte baan in Amsterdam, dat moet ik hier ook kunnen. Om zoveel mogelijk Parijs te beleven, heb ik een schema opgesteld gebaseerd op de 4 hour workweek. Ik werk 4 uur per dag, slaap er 7 (niet aan 1 stuk, ik probeer siesta’s in te bouwen (of gewoon in het park in slaap te vallen) en de overige 13 uur in een dag ben ik op ontdekkingstocht. Heerlijk! Ik had me voorgenomen om iedere dag te bloggen, maar ik merk dat ik niet gefocused kan blijven schrijven. Er staan zo’n 50 drafts te wachten, maar bij ieder uur dat ik achter mijn laptop zit hoor ik een stemmentje ‘Paris can’t wait!’ Ik wil alleen maar naar buiten, beleven. Ik merk dat ik hier geen last van FOMO (fear of missing out) heb, laat social media even redelijk links liggen en moet heel eerlijk zeggen dat het alleen zijn goed bevalt. Als er echt iets is, weet iedereen mij te vinden. En als ik echt iets wil delen, zijn er genoeg manieren en mensen die ik kan contacten. Solo in Parijs, tot nu toe een heerlijke reis!
Cocktails bij nieuwe cocktailbar Mary Celeste, van dezelfde eigenaren als Candelaria
