Vroeger was ik fanatiek sportster, soms deed ik 3 dingen tegelijk. Ik had een goede conditie, was lenig en hoefde me nooit zorgen te maken om mijn figuur. Toen ging ik studeren. Daar ging ik hockeyen, maar bij een studentenhockeyclub is bier drinken ook een erg belangrijk onderdeel van de sport. Dat liet zijn sporen na die niet met een training of gehuppel met een stick in het veld weggewerkt werden. Door allerlei blessures stopte ik met sporten en sinds die tijd, 4 jaar geleden, was ik liever lui dan moe.
Dat daar hoognodig iets aan gedaan moest worden was me al een tijdje duidelijk: na wat traplopen was ik helemaal uitgeput en hoewel ik me prima in bikini durf te hijsen baalde Ika steeds vaker van mijn aandenken aan die goede oude studententijd. Toen ook de fysiotherapeut/masseur op kantoor aangaf dat ‘ie me best regelmatig wilde masseren maar dat mijn spieren pas los gaan komen als ik ze eens beweeg in plaats van alleen maar in de houding achter m’n laptop te zitten en ik een persoonlijke drill instructeur vond die me naar de sportschool jaagt, besloot ik het luie zweet er uit te gaan gooien.
Twee weken proeftijd in de mooiste (en prijzigste) sportschool van Amsterdam. Een intake met een personal trainer die een schema met je opstelt, gratis lekker ontbijt, fruit en verse muntthee, een Spa en kleedkamer met lekkere gratis smeerseltjes. Zo naar klinkt het toch niet? De oefeningen blijven verschrikkelijk, maar de hartelijkheid daar, de stimulans van mijn mede-sporters en het voldane gevoel achteraf maken het redelijk te doen.
De eerste resultaten beginnen zichtbaar te worden, dat ik spieren heb is na een uurtje zwoegen duidelijk voelbaar en die trappen kom ik al iets makkelijker op. De Spa heb ik nu 1x gebruikt als beloning en het zwembad moet ik nog uitproberen, maar ik geloof dat ik me volgende week maar ga inschrijven. Straks ga ik het nog leuk vinden!
