Soms maak je rare sprongen. Uit angst, van blijdschap of gewoon, omdat het kan. Sprongen vooruit, een sprong in het diepe, of hol je voor je gevoel stukken achteruit. Ik spring voor mijn gevoel dagelijks flinke stukken vooruit en merk dat ik, nu ik super lekker in m’n vel zit, ook minder behoefte heb om te bloggen.
Misschien is dat wel de grootste sprong. Sinds ik begon met bloggen was dit mijn online dagboek. Af en toe wel minder serieuze dingen tussendoor, maar over het algemeen vrij serieus en soms diepgaand. Altijd zo geschreven dat situaties ook voor anderen herkenbaar zijn en te lezen voor mensen die in andere schuitjes zitten.
Zo af en toe lees ik een maand archief terug. Ja ik heb een grote sprong in het diepe gemaakt. Maar zo klein als ik me destijds af en toe voelde, zonder nut of toegevoegde waarde, dat knagende gevoel, heb ik in geen tijden meer gehad. Ik kan dingen voor elkaar krijgen, omdat ik het wil, omdat ik er in geloof. Natuurlijk loopt het wel eens anders dan ik had gehoopt, krijg ik niet altijd mijn zin. Ook ik moet wel eens een noodsprong maken.
Tot nu toe maak ik iedere dag nog een sprongetje van blijdschap of slaat mijn hart een keertje over van enthousiasme. Dat zijn de betere sprongen.
