Je weet pas wat je mist, als je het niet meer hebt. Of dat nou tijdelijk of voor altijd is, met personen of materialen.
Soms is het juist nodig om even ‘afstand’ te doen. Momenteel zit broer in Griekenland en zusje keert vandaag terug van een weekje France. Hier in Meppel heb ik niet zoveel vrienden, dus regelmatig zag ik hen. Vooral met zus onderneem ik regelmatig wat, of we nou samen bankhangen, zonnen of de stad in gaan, ze vindt alles best.
Afgelopen week stond ik een paar keer met m’n telefoon in de hand, ‘FF zusje bellen, vragen of ze langs komt’. Eh, duur telefoontje en voor een kopje thee gaat ze echt niet het strand verlaten. Zelfde met broer, die regelmatig spontaan op de stoep stond voor een bakkie.
Gelukkig afgelopen week genoeg andere leuke dingen gedaan, dus me prima vermaakt. Stilte voor de storm ook meteen, want als mijn ouders vrijdag vertrekken voor een weekje vakantie, weet ik al wie er hier de deur plat loopt.
Ga zusje vanmiddag ophalen uit Rotterdam, dus bijna twee uur tijd om bij te kletsen, nu hopen dat ik haar nog herken, als blonde negerin.
Nog even een momentje van bezinning
