Gisteravond flitste onze korte vakantie in Zwitserland op tv voorbij. Nog iets extremer en gaver, maar herkenbaar. TopGear had de 3 mannen in de mooiste wagens de Europese Alpen in laten rijden, op zoek naar de mooiste bergwegen. Beetje oefenen en inrijden in Frankrijk en Italie, en voor het echte werk naar Zwitserland. Davos, of ook wel ‘asphalt spaghetti’ genoemd door Jeremy Clarkson.
Persoonlijk heb ik niets met auto’s. Lief en ik kunnen ook niet dezelfde auto’s waarderen. Ik vind kleine autootjes fijn, zie mezelf wel in een Fiat 500 of een mooie Mini rijden, mocht ik ooit het pasje behalen. Lief loopt wel warm voor vier rondjes op de motorkap. Maar naar TopGear kijken we allebei graag. Ik niet lettend op mooie wagens, snelle racemonsters of auto-gadgets, maar lachend om de rare fratsen die ze uithalen en de fantastische humor van die gekke Britten. Stiekem ook een beetje voor die schattige Richard Hammond a.k.a The Hamster, maar dat terzijde.
In die flits zag ik mijn motivatie om, zodra mijn nieuwe bril er is, weer verder te gaan met rijlessen. Want zo door de bergen rijden, wil ik ook! Wat een kick lijkt me dat! Was ik me daar afgelopen zomer niet zo bewust van, lijkt het me nu ongeveer het gaafst om te doen. Scheurend door de bergen, rijdend door de wolken, met je haren wapperend in de wind. Genieten van de prachtige uitzichten, anticiperend op scherpe bochten en tegenliggers.
Je begrijpt, bovenstaande lijkt me alleen leuk bij het mooiste weer van de wereld. Zonder regendruppels en geflits of sneeuwkettingen en ellende. Want stiekem speel ik het liefst op safe. Dat vrije gevoel van wapperende wind door m’n haren, vind ik vooral lekker als ik veilig op het strand sta, in plaats van hard race in een auto. Onweer vind ik gezellig klinken, maar het liefst hoor ik het als ik niet alleen thuis ben.
Stiekem ben ik een held op sokken. Toch probeer ik steeds meer m’n angsten op te zoeken, de confrontatie aan te gaan en mijn grenzen te verleggen. Maar er zijn en blijven grenzen. Op een motor zul je mij niet tegen komen, bij spinnen blijf ik gillen en thrillers en horrorfilms zal ik niet vrijwillig kijken.
Voorlopig zie je mij nog niet cruisend de bergen door dus. Daar zal lief het ook niet meteen mee eens zijn, zelfs al zou ik het roze pasje eindelijk bezitten. Al gaan we Davos zeker onthouden en bezoeken, als het ooit zover mocht komen.
