Wat een heerlijk, lang weekend had moeten worden, eindigde nogal bruut. Het bezorgde me zelfs een laptop- en blogloze dag! Iets wat niet vaak voorkomt. Oorzaak: een heftige strijd in mijn buik, tussen goed en kwaad. Of het onderdeel is van de nieuwe marketingcampagne van Yakult om me weer overstag te krijgen, wie zal het zeggen, maar lief heeft vanmorgen toch maar een pak meegenomen.
Donderdag begon mijn lange weekend super, vriendinnetje S. bezoeken in het Amsterdamsche, zonnende op het dakterras bij Nemo, waar ik zowaar een oude bekende tegenkwam. Vervolgens togen we per cabrio richting Bloemendaal, om daar het strand te bezoeken. Om 20.00u wilden we ergens wat gaan eten, maar waren we vergeten dat we niet in een Franse kustplaats waren; alle keukens dicht. En dat terwijl we ons allemaal hadden verheugd op verse mosselen! Voor mij een ultiem teken van het feit dat de zomer echt is begonnen, heerlijk! Uiteindelijk bij de enige open kraam maar een frites en een visje verorberd, en een afsluitend drankje in de stad gedaan. Vrijdag had ik een paar leuke afspraken, en ’s avonds treinde ik samen met vriendin S. terug naar Meppel. Moe maar voldaan vroeg in bed beland.
Zaterdag genoten van het uitslapen, de drankvoorraad weer aangevuld door een bezoekje over de grens te doen (altijd Mojito’s gaan ook vervelen, we hebben nu voorraad voor Gin Tonic ingeslagen, ook erg fijn met deze temperaturen). Daarna door naar schoonouders, voor een gezellig maal in de tuin. Uiteraard had schoonmoeders zichzelf weer uitgesloofd én overtroffen. De wijntjes en het eten in het zonnetje, smaakten heerlijk. Geen tijd om uit te buiken, snel naar huis voor een feestje.
Een kleintje Yakult... maar weer dagelijks!
Na een barre fietstocht op mijn oude brik, met twee tassen bungelend aan het stuur, kwamen we aan in Nijeveen. Het cadeau (de beroemde Mojito-kit) viel in de smaak en er bleef maar gebouwd worden. Helaas kwam er een bruut einde aan de gezelligheid, waar net de barbecue was ontstoken voor wat nachtelijke happen. Mijn maag protesteerde. Hevig. Taxi gebeld, en samen met lief terug naar huis, midden in het feestgedruis. Thuis bleek al snel dat onze geplande stranddag gestrand was, want de hele nacht én dag kon ik niets binnen houden en hield ik al klappertandend lief wakker. Tot de perenijsjes werden aangeleverd, wat me weer goed deed.
Inmiddels heb ik licht kunnen ontbijten, kan ik weer praten over eten, al moet ik nog niet denken aan een bord dampend voedsel onder mijn neus. De laptop staat weer aan, en na een verkwikkende douche ga ik zo maar eens proberen om wat te werken.
Hopelijk genoeg geleden voor deze zomer, en komend weekend weer mooi weer om ons dagje strand in te gaan halen. Al zou het volgens de KNMI vanaf vanmiddag ‘herfstig’ worden. In dat geval eindelijk maar eens de vrijkaarten voor het Museum voor Beeld & Geluid gebruiken. En misschien krijg ik vriendlief wel zo gek, dat ‘ie nog even doorrijdt naar Den Haag. Het Museum voor Communicatie staat ook al heeel lang op mijn lijstje… Dat wordt weer (gezonde) strijd!
Voor de thuisblijvers; vakantie-behang!
