Al sinds ik een jaar of 12 ben, heb ik er last van. Op zondag gingen we allemaal op tijd naar bed, om fris en fruitig aan de nieuwe week te kunnen beginnen. Maar no way dat ik in slaap kon komen, laat staan door kon slapen.
Nog steeds, of ik op zondag nou laat in bed beland of niet, is de nacht van zondag op maandag vaak horror. Lief heeft er helemaal last van, zodra hij zich bedenkt dat het zondag is en de volgende dag de werkweek weer begint, ligt hij bij voorbaat wakker.
We houden elkaar dan fijn uit de slaap met ons gewoel, gezucht en gekreun. En een uur voor de wekker gaat, kun je eindelijk lekker slapen. Typerend, want ik zie niet op tegen de nieuwe werkweek. Vaak komt het gewoon omdat ik het weekend te weinig actiefs heb gedaan, te lang heb uitgeslapen etc. Toch blijft het iedere week weer terug komen.
Gelukkig ben ik niet de enige die er last van heeft, uit meerdere onderzoeken is al eens gebleken dat velen wakker liggen vanwege de naderende maandag. Wat minder handig is, ik ben al niet zo’n ochtendmens, maar de maandagochtend is altijd drama. Misschien moet ik op maandag eens wakker worden met een ander nummer in mijn hoofd, dan The Cure, met ‘I don’t like Mondays’…
