Terwijl er een nieuwe ‘Just Ask’ in progress is, ontvang ik een mailtje dat me enorm raakt. Een meisje wat het stuk in Grazia heeft gelezen en is blijven hangen bij de zin ‘vroeger was ik verlegen’. Dat is ook haar probleem. Ze is zo verlegen dat ze geen vriendinnen heeft, niemand om leuke dingen mee te doen. Ze durft geen contact te maken, is bang dat ze iets stoms zegt en niet leuk genoeg is.
Herkenbaar. Nog steeds luister ik als het even kan liever naar anderen in een gesprek, omdat die in mijn ogen vaak interessanter zijn. Maar mijn verlegenheid ben ik kwijt. Haar vraag is of ik daar door het reizen vanaf ben gekomen. Dat zette me aan het denken. Reizen maakt je een ander mens, maar hoe dan? De insights die ik de afgelopen jaren bij mezelf merkte, deel ik graag met jullie.
Ik ben in de afgelopen jaren:
- Flexibeler – als er iets flexibiliteit vraagt, is het reizen. Terwijl ik eigenlijk perfectionistisch, ongeduldig en gepland ben. Dat is iets wat ik door het reizen heb leren loslaten en inmiddels lukt me dat ook bij andere dingen. Ik kan heel obsessief zijn met rituelen, vind het erg moeilijk om ‘de boel de boel’ te laten. Het liefst ga ik mijn huis niet uit zonder dat het opgeruimd en schoon is. Nu lukt het me om weg te gaan met kopjes op het aanrecht, een rommelige kledingkast etc. Ook qua tijd ben ik flexibeler geworden. In Spanje leerde ik uiteraard het Mediterraanse kwartiertje kennen. Soms ontzettend irritant, want voor mij is 10.00 ook 10.00 en niet 10.05. Gelukkig zeggen ze daar nooit: ik ben er om 10.00. Nee ze dekken zichzelf slim in met: ik zie je rond 10.00u. Dan zijn die 5 minuten ineens heel normaal. Ik vergeet in Amsterdam wel eens dat ik niet de enige ben in het verkeer en schat daarom mijn eigen arrivals wel eens fout in. Daarom roep ik steeds vaker dat ik er rond een bepaalde tijd ben.
- Improviseren – als verlegen meisje was ik gaan huilen als mijn koffer niet aan kwam, mijn vlucht omgeboekt zou zijn, met uren vertraging op het vliegveld moest rondhangen of mijn reservering niet door was gekomen. Dat deed ik ook bijna toen een reservering in New York last minute werd gecancelled vanwege family matters. Na 3 keer diep ademhalen bedacht ik me: je gaat naar New York, half Amsterdam is er en je kent genoeg mensen. You’ll be fine. Uiteindelijk sliep ik een aantal nachten bij iemand die ik online kende in een leuke buurt en bleef daarna nog een paar nachten in favoriet hotel het ACE. It was fine. Maar dat moet je wel leren!
- Einzelganger – het komt niet vaak voor dat ik alleen reis. Dat is ook maar de helft zo leuk, want je kunt niet alles delen en samen ervaren. Toch merk ik dat ik wel behoefte heb aan een eigen plek en tijd voor mijzelf. Om alle indrukken te verwerken, omdat het vermoeiend is en omdat ik me prima alleen kan vermaken. Dat baarde mijn ouders wel eens zorgen; hele zaterdagmiddagen zat ik alleen thuis. Beetje tekenen, top 40 luisteren, lezen. Heerlijk! Niet heel sociaal, maar dat zijn de momenten waardoor ik tot rust kom. En kennis op doe voor leuke gesprekken!
- Leuker – reizen maakt mij een leuker mens. Echt! Ik heb nieuwe prikkels nodig, raak anders snel verveeld en van veel van hetzelfde raak ik gestrest en gedemotiveerd. Godzijdank mag ik de helft van mijn tijd rondreizen, doe ik genoeg nieuwe prikkels op en is nieuwsgierigheid nooit te stillen. Anders zou ik snel ingedut zijn. Ik heb het geprobeerd, maar een burgerlijk leven en bijpassend ritme leverde minder lol op.
- Positiever – always look at the bright sight of life. Dat lukt me beter door het reizen; je ziet door verschillen hoe goed je het zelf hebt, hoe stom het is om boos te worden om vertraging etc. Veel ongemak ontstaat uit onmacht en waarom zou je je druk maken om iets dat je zelf niet kan veranderen? Wel merk ik dat ik in Nederland sneller klaag en mee ga in andermans klaagzang. Valkuiltje! O en ik ben er door van mijn ochtendhumeur afgekomen…
- Relatieveren – ook hier weer omdat je vaak geconfronteerd wordt met je eigen goede leventje. Alles is relatief en vergankelijk, dus maak er nu iets van. Ik vind het indrukwekkend om te zien hoe gelukkig mensen zijn in een door onze ogen gezien mindere wereld. Hoezo kan iemand met minder spullen en een andere levensstijl niet gelukkig zijn? In Mauritius waren de mensen oprecht en gastvrij, behulpzaam. Ook al hebben ze weinig rijkdom aan spullen, dat is volgens mij de grootste innerlijke rijkdom die je kan hebben. Door hier vaker bij stil te staan, laat ik sneller iets liggen in de winkel en doe ik makkelijker afstand. Het zijn maar spullen.
- Emotioneler – iets wat ik niet snel laat merken, want ik ben een echte binnenvetter. Maar reizen raakt me. Ik mag zoveel bijzondere dingen meemaken en mensen ontmoeten, dat doet iets met je. Als ik emotioneel ben, kan ik dat moeilijk delen en wil ik nog wel eens mensen in de buurt afkatten. Niet ok, maar dat is dan even mijn manier van dealen met emoties. Me even met rust laten en dan ben ik zo weer gezellig 🙂
- Ambitieuzer – door die bijzondere ontmoetingen raak ik gemotiveerd en geïnspireerd. Daardoor ook ambitieuzer. Eerst had ik daardoor soms het gevoel dat het nooit genoeg was, altijd beter en meer kon. Dat kan ik beter relativeren, ik ben dankbaar voor alles wat op mijn pad komt!
- Opener – het antwoord op de vraag. Ben ik mijn verlegenheid kwijtgeraakt door het reizen? Voor een heel groot deel. Studeren en een sociaal studentenleven hebben daar ook bij geholpen. Maar verlegen zijn op reis is niet handig. Het maakt je zwak en kwetsbaar. De eerste paar keren voelt het als toneelspelen, als je probeert sociaal te doen en contact te zoeken. Na een paar keer merk je dat het makkelijker gaat, leuker wordt en dat mensen echt in jou geïnteresseerd zijn. Heel bijzonder! Reizen heeft mij opener gemaakt; voor onverwachte situaties, te gekke ontmoetingen maar ook voor plekken waar ik zelf niet zo snel aan had gedacht. Een bijzondere plek ontmoeten en verlegen bij de muur gaan staan maakt die plek minder bijzonder en ervaringen willen delen is iets natuurlijks. Ik begon makkelijk vanachter mijn computerscherm, maar merk nu dat ik het steeds leuker ga vinden om dit ook ‘in real life’ te gaan doen. Spreken, in een panel, een presentatie geven. Nog steeds gieren de zenuwen dan door mijn lijf en heb ik klamme handjes. Gezonde spanning. Eerder voelde ik me ook zo als ik een vreemde aan moest spreken. Nu vind ik het juist leuk om een praatje aan te knopen met de taxichauffeur, winkel eigenaresse, buurman op straat.
- Vrijer – in een democratisch land is vrijheid vanzelfsprekend, maar ook binnen die culturen kan je je soms beperkt in vrijheid voelen. Ik ben erg op mijn vrijheid gesteld en zodra iets of iemand mij of mijn tijd probeert te claimen, ga ik in protest. Met wat ik nu doe kan ik vandaag ja zeggen tegen een gave kans en morgen in het vliegtuig zitten. Het heeft even tijd gekost om daar balans in te vinden met het zien van familie en vrienden, maar ook dat lukt nu. Dat gevoel van vrijheid, dat maakt me blij. En dat maakt me juist weer heel vrij.
- Bewuster – reizen maakt je bewuster. Van je nabije omgeving en de bigger picture. Niet altijd even leuk, wel goed voor reflectie. Eenmaal van huis moet je goed onthouden, het is nergens zo goed en fijn als thuis.
- Kieskeuriger – dat was ik al met eten, maar niet uitnodigingen etc. Ik zei overal ja op, ook als ik ergens wel wist dat het nergens toe zou leiden. Ik geloof niet in eenrichtingsverkeer. Niet bij samenwerkingen, vriendschappen etc. Het moet van 2 kanten komen. Ik investeer veel, in tijd en mensen. Dat vind ik leuk en dat levert me energie op. Maar soms past iets echt niet. Daar kon ik eerder wakker van liggen, want ik wil graag iedereen tevreden houden. Zo werkt het niet, dus spreek ik me nu meer uit. Met 2 hulplijnen die me daarbij helpen en me soms even helpen relativeren. Ook qua gezondheid ben ik bewuster; luisteren naar je lichaam, er goed voor zorgen en het af en toe helemaal tot rust laten komen.
- Zachter – niet zozeer naar anderen, dat ben ik eigenlijk altijd. Vooral voor mezelf. Perfectionistisch en veeleisend zijn kost vreselijk veel energie. Ik kon ontzettend boos op mezelf worden als ik iets niet of niet goed genoeg had gedaan. Daar werd het niet beter of leuker op, voor mezelf en anderen. If you can’t change it, let it go. Die instelling moet je hebben met reizen, maar is toepasbaar op alles. Klinkt simpel maar het heeft mij dik 4 jaar gekost om dat te accepteren.
- Dankbaarder – dat ben ik geworden door al die mooie reismomenten. Dankbaar dat ik daar mocht staan op dat moment. Dat het Noorderlicht 3 avonden zich liet zien, voor het eerst in maanden. Voor de groep dolfijnen bij Mauritius. Voor de walvissen in IJsland. Dat ik Berlijn zie veranderen. Dat ik Barcelona heb leren kennen. Dat ik me zo thuis voel in Parijs. Dat ik altijd een thuis heb en familie om naar terug te keren. Dat ik een goede opvoeding en studie heb kunnen volgen. Dat ik niet in Scandinavië ben opgegroeid, want ik zou die koude donkere winters echt niet trekken. Dat ik mensen om me heen heb die mijn reislust en behoefte aan vrijheid begrijpen. Dat ik lichamelijk fit ben waardoor ik reizen kan maken.
- Less is more – dat geldt sowieso voor de inhoud van je koffer, je gebruikt en draagt nooit alles. Na 4 jaar hanteer ik dus de 7 pieces regel en zo neem ik nooit meer teveel mee. Ook qua to do lijst; less is more. Eerder kon ik gefrustreerd raken als ik niet ergens aan toe kwam, maar het is veel leuker om alles lekker op z’n beloop te laten.
geworden. Daardoor heb ik wel een beetje van mijn altijd attente kant verloren; ik stuur minder kaartjes voor verjaardagen en in plaats van de eerste felicitatie lukt het me steeds vaker om de laatste te zijn als ik op reis ben. Maar ik heb er vooral veel bij gewonnen.
Zijn alle inzichten dan alleen maar leuk? Er zijn best wel dingen waar ik van schrok, bijvoorbeeld van mijn eigen geklaag en gemopper. Daar probeer ik op te letten. Net als minder kieskeurig zijn met eten, want op reis kan dat immers ook niet. Verder zijn het welkome wake-up calls om jezelf goed te leren kennen en te verbeteren. En ik heb heel erg last van omgekeerde heimwee; ik wil bijna nooit terug en kan dan de laatste dag heel chagrijnig zijn. Als ik niet lekker ben dan wil ik ook het liefst in m’n eigen bed liggen en als ik iets leuks of juist minder leuks mis bij familie en vrienden, is dat wel even slikken. Sommige mensen willen graag weg maar als het moment aanbreekt, blijven ze liever thuis. Nooit last van, al blijft inpakken altijd stressvol. Tijdens iedere reis komt steeds hetzelfde inzicht terug; er valt nog zoveel te ontdekken en zolang ik dit nog met veel plezier mag doen, grijp ik alles aan.
Deze week las ik de quote ‘Live the life that people write novels about’ en dat vond ik een heel mooi inzicht om mee af te sluiten…
Ik hoop dat deze post je over de streep trekt om te gaan reizen, alleen, in een groep, met familie. De eerste keer op reis is het fijn als je gaat met iemand die je kan vertrouwen en waarbij je jezelf kan zijn. Ze zeggen wel eens dat je ware aard pas tevoorschijn komt als je samen reist. Ook een goede manier om reizen en sociale contacten te combineren: ga een taalcursus doen. De klassen zijn vaak klein, er zijn veel activiteiten, je kunt in een gastgezin of je eigen accommodatie nemen en er zijn veel mensen die in hun eentje naar een stad gaan om een taal te leren.
Blijf alsjeblieft niet thuis zitten, de wereld is te mooi, mensen zijn te bijzonder en je kunt beter spijt krijgen van stomme opmerkingen dan gemiste momenten. Succes!
Wat is een inzicht dat jij kreeg op reis? Gebruik je dat nog in het dagelijks leven?
- Uber update: boat cruisen door Parijs en Flying Blue miles sparen - 16/07/2024
- World’s 50 Best Restaurants 2024 - 06/06/2024
- Weekendtips week 22: BITE, veel eten en een vleugje kunst - 30/05/2024
