Vorige week de sleutel en inmiddels de eerste week ‘eigen huis’ er al weer opzitten. Eigenlijk zou ik vandaag spullen vanaf mijn ouders verhuizen, maar dat ik nog geen ingeburgerde Amsterdamse ben bleek gistermiddag alweer, toen ik er achter kwam dat de hele stad is afgesloten vanwege de marathon. Een weekje uitstel dus, maar het huis wordt er niet minder leefbaar op. Alleen wat minder ‘mijn’.
Dus zit ik nu tussen de dozen, destijds gewoon volgepropt zonder enige selectie. Ik zit letterlijk tussen oud en nieuw in, tussen twee totaal verschillende levens ook. Aan de ene kant maakt dat de selectie ‘wat neem ik mee’ veel makkelijker, en blijft het vooral bij boeken, kleding en mijn Parijs-collectie. Aan de andere kant druk het me met de neus op de feiten. Binnenkort mijn meubels weghalen en dan is er niets meer over dan herinneringen aan ‘ons’ huis en het samenwonen.
Tijd om weemoedig te worden heb ik niet, ik maak de selectie en m’n ouders nemen alleen maar mee. Zodra de stad weer een beetje open is, ga ik weer naar Amsterdam. Om me in mijn nieuwe huis steeds meer thuis te gaan voelen. En wat lucht het ontzettend op, dat ik daar eindelijk een plek heb die ik thuis kan noemen!
Met twee benen in mijn nieuwe leven. Dat is toch nog meer aftasten dan ik had gedacht.
- Ode aan oma - 30/12/2024
- De leukste conscious Christmas gifts - 17/12/2024
- Uber lanceert Uber Safari - 30/09/2024
