Tot grote frustratie van mijn moeder, beet ik altijd nagels. Een vervelende gewoonte met lelijke resultaten, wat moeders vooral jammer vond van mijn ‘mooie, lange pianovingers’. Moest haar altijd gelijk geven dat het niet heel mooi stond, van die afgekloven nagels. Maar wat ik ook deed, ik kon er niet vanaf komen.
De smerigste middeltjes heb ik geprobeerd. Vooral aan ‘Bytex’ heb ik slechte herinneringen. Dat was niet alleen vies, alles wat je met je vingers aanraakte, ging er naar smaken, onder andere pennen en ‘fingerfood’. Toch was ik op een gegeven moment ‘immuun’ voor de smerige smaak, en kon ik zelfs mijn gebytexte vingers gewoon in mijn mond stoppen.
Toen kwam in groep 8 de typex-rage. Zonder potje op je tafel, hoorde je er niet bij. Dat je met typex meer kon doen dan alleen schrijffouten verbeteren, hadden we al snel en masse ontdekt. Initialen werden overal opgetypexed, schriften onder gekalkt, niets was veilig voor het smerige witte spul. Zelfs de nagels van alle vrouwelijke klasgenoten niet. Het heeft even geholpen tegen het nagelbijten, het poederige witte goedje. Maar het heeft ook een typex-trauma aangewakkert. Gelukkig is de Backspace een schonere manier om je fouten te corrigeren en schrijven op papier doe ik steeds minder.
Inmiddels ben ik eindelijk van het nagelbijten af. Van de een op andere dag. Af en toe wil het me nog wel eens ‘overkomen’ bij een spannende film of goed boek. In drukte of hectiek. Daarom zorg ik dat er altijd een kleurtje op zit. Moulin Rouge, Pearl Grey of Touch of Pink, je kan het zo gek niet bedenken of ik heb wel een potje staan. Daarbij verhult een kleurtje ook mijn snel verkleurende nagels, want zodra mijn vingers een beetje koud worden, kleuren mijn nagels paars.
Enorm lange nagels heb ik niet, daar hou ik niet van. Ze zijn ook gewoon natuurlijk, niets met acryl of gel. Behalve dat ik dat niet mooi vind, vind ik het ook erg onpraktisch, zowel met typen als met allerhande klusjes. Niets zo smerig als vieze nagels.
Een andere vervelende gewoonte heb ik er, bij mijn weten, niet voor terug gekregen. Nou ja, misschien dat ik altijd iets in mijn hand heb, sinds ik m’n iPhone kreeg… 😉
