Tot grote frustratie van mijn moeder, beet ik altijd nagels. Een vervelende gewoonte met lelijke resultaten, wat moeders vooral jammer vond van mijn ‘mooie, lange pianovingers’. Moest haar altijd gelijk geven dat het niet heel mooi stond, van die afgekloven nagels. Maar wat ik ook deed, ik kon er niet vanaf komen.
De smerigste middeltjes heb ik geprobeerd. Vooral aan ‘Bytex’ heb ik slechte herinneringen. Dat was niet alleen vies, alles wat je met je vingers aanraakte, ging er naar smaken, onder andere pennen en ‘fingerfood’. Toch was ik op een gegeven moment ‘immuun’ voor de smerige smaak, en kon ik zelfs mijn gebytexte vingers gewoon in mijn mond stoppen.
Toen kwam in groep 8 de typex-rage. Zonder potje op je tafel, hoorde je er niet bij. Dat je met typex meer kon doen dan alleen schrijffouten verbeteren, hadden we al snel en masse ontdekt. Initialen werden overal opgetypexed, schriften onder gekalkt, niets was veilig voor het smerige witte spul. Zelfs de nagels van alle vrouwelijke klasgenoten niet. Het heeft even geholpen tegen het nagelbijten, het poederige witte goedje. Maar het heeft ook een typex-trauma aangewakkert. Gelukkig is de Backspace een schonere manier om je fouten te corrigeren en schrijven op papier doe ik steeds minder.
Inmiddels ben ik eindelijk van het nagelbijten af. Van de een op andere dag. Af en toe wil het me nog wel eens ‘overkomen’ bij een spannende film of goed boek. In drukte of hectiek. Daarom zorg ik dat er altijd een kleurtje op zit. Moulin Rouge, Pearl Grey of Touch of Pink, je kan het zo gek niet bedenken of ik heb wel een potje staan. Daarbij verhult een kleurtje ook mijn snel verkleurende nagels, want zodra mijn vingers een beetje koud worden, kleuren mijn nagels paars.
Enorm lange nagels heb ik niet, daar hou ik niet van. Ze zijn ook gewoon natuurlijk, niets met acryl of gel. Behalve dat ik dat niet mooi vind, vind ik het ook erg onpraktisch, zowel met typen als met allerhande klusjes. Niets zo smerig als vieze nagels.
Een andere vervelende gewoonte heb ik er, bij mijn weten, niet voor terug gekregen. Nou ja, misschien dat ik altijd iets in mijn hand heb, sinds ik m’n iPhone kreeg… 😉
Laura
22/07/2009 at 08:25Hier ook een ex-nagelbijter. Tot bloedens toe. Hoeveel waarschuwingen ik ook van mijn moeder kreeg wat voor ernstige infecties ik daarvan zou krijgen…
Helaas was het bij mij niet van de een op de andere dag over. Mijn moeder sleepte me mee naar een manicure en daar kreeg ik nelnagels. Aanleren hoe handig nagels waren en nagelbijten ging echt niet meer, die krengen waren hard. Kon ik eerder naar de tandarts daarna.
Grappig trouwens, nu ik dit bedenk… Heb net een blogpost geschreven (20 vragen, een stokje) en daarin beschrijf ik wat ik het eerst met mijn lange (echt, dus niet de gelversie) nagels heb gedaan 🙂
Annika
22/07/2009 at 08:34Ik heb nooit op mn nagels gebeten. Ik vind dat vies. Je nagels worden er ook niet mooier op. Geef mij maar een vijl, daar vermaak ik me wel mee haha. (added by Mobile using Mippin)
patjem
22/07/2009 at 08:47Dussssss (added by Mobile using Mippin)
Joyce
22/07/2009 at 13:55Ik bijt ook al jaren nagels.. Heel af en toe even 3 weken niet, maar op dit moment zijn ze allemaal weer afgekloven :$
Deirdre
24/07/2009 at 13:15Bij mij is het op precies dezelfde manier gegaan!! Ik bijt ze alleen nog maar als ik niks te doen heb of als ik een haakje heb.
anne
02/12/2011 at 23:04ik heb het nu op mijn vingers maar weet niet hoe ik het eraf moet krijgen! help! ik kan niet eens iets eten want dan ga ik over mn nek van die smaak, gadverdamme.