Echt vakantie
Als je denkt aan Barcelona, denk je aan volle stranden, een drukke Ramblas en luidruchtige Spanjaarden om je heen. Een drukke 6-baans weg door de stad. Leven op straat. Maar tijdens de maand augustus wordt de drukte vooral veroorzaakt door de toeristen. Behalve Fiesta de Gracia, het wijkfeest van de leuke wijk Gracia, valt er bar weinig te beleven. Kantoren zijn dicht, restaurants en (kleinere) winkels tijdelijk gesloten en de echte Spanjaarden liggen een paar honderd kilometer verderop op een onbekend strand vakantie te vieren. Barcelona lijkt wel uitgestorven. Dat is pas echt vakantie, een maand lang de hort op zijn en gewoon de toko dicht gooien. Bijzonder, zeker met het oog op de financiële situatie en de werkloosheid in het land. Maar de vrije maand augustus is hier net zo heilig als het eten, daar valt niet aan te tornen.
Prioriteiten of verschillende identiteiten
De prioriteiten in Spanje liggen veel meer bij oude tradities en gewoonten. Zo weet ik inmiddels wel een beetje dat matrassen in Spanje bijzonder weinig voorstellen, een gemiddeld dekmatras van de Ikea is comfortabeler dan de planken die hier voor matras door gaan. Ook wijkt alles voor het eten. Om 13u sprint iedereen achter zijn/haar bureau weg om twee uur lang te tafelen. Gewend aan de wannabe 24/7 cultuur in Amsterdam, kijk ik iedere keer weer op van de gesloten winkels op zondag in Barcelona. Het klinkt bijna verwend, want het is zo lekker makkelijk om op zondag ook gewoon je boodschappen te kunnen doen. Maar als je dan hele families aan lange tafels ziet tafelen, dan realiseer ik me iedere keer weer dat we daar steeds verder van afwijken, deels omdat we de commercie er maar doorheen blijven drukken. Als straks de feestmaanden weer voor de deur staan, zijn we allemaal zo druk met perfecte cadeaus, outfits en maaltijden regelen, dat we vergeten op de feestdagen zelf te genieten van de mensen met wie we zijn, dat we iedere dag vrij zijn om te gaan en staan waar we willen en dat we het maar mooi voor elkaar hebben. Dat de prioriteiten hier anders liggen, veroordelen we erg makkelijk. Het is Spanje’s eigen schuld dat ze in crisis zitten. Nee in Nederland hebben wij het lekker voor elkaar.
Barcelona bubbelt
Ondanks de leegloop, blijft Barcelona bruisen. Al zijn de bubbels nu wat kleiner. Op de hittegolf wordt handig ingesprongen door straatventers die je om de 5 minuten vers fruit, koud water en ‘masaje’ aan proberen te smeren. In de winkelstraten is het continue druk, voor alle bekende gebouwen staan nog steeds ellenlange rijen en ook het nachtleven gaat gewoon door. Je moet alleen niet raar opkijken als je om je heen vooral Engels, Noors, Duits of zelfs Nederlands hoort. En het percentage Fransen lijkt momenteel ook hoog te liggen. Ook ontdek ik bij ieder bezoek weer nieuwe plekken, zoals bars, winkels en kantoren. Ook heeft de stad de eer om nog tot 2015 het Mobile World Congres te organiseren, wat de stad omtovert tot een vloedgolf ondernemers, start-ups en innovatie. Je zou denken dat alles op het gebied van innovatie en vernieuwing op z’n gat ligt, maar nee, de Spaanse overheid durft te investeren in de toekomst, al is die op korte termijn niet zo rooskleurig. Ze geloven in het bruisende, in wat de stad, de cultuur en haar inwoners te bieden hebben. Gewaagd? Misschien. Slim? Zeker weten, want zo liften ze op de eerste beste golf mee. Daar waar we in Nederland nogal eens de boot missen. Dat Barcelona bubbelt heb ik deze week zelf ook letterlijk ondervonden. Even de spieren ontspannen van het houten plankje wat de komende 2 weken als mijn bed door gaat in het badhuis. Een stukje Arabië in Barcelona, bij Aire de Barcelona, een van de mooiste badhuizen/sauna’s waar ik geweest ben. Met heel veel gratis thee, slippers en andere gadgets. Aanrader als je even genoeg hebt van zon, zee, strand en luidruchtige Spanjaarden. Het kost ze dan ook heel wat moeite om stil te zijn, want dat is een vriendelijk doch dringend verzoek. Heerlijk!
