Vandaag was het weer zo ver, er mocht weer gestemd worden. Den Haag schudt weer op haar grondvesten, Harry Potter wilde vast een toverstok om het Catshuys én het torentje ongezien leeg te maken en Twitter is over capacity.
Zo’n 75% van de kiesgerechtigden heeft daadwerkelijk de gang naar de brievenbus gemaakt. Weer en wind trotserend om heel 1.0 met het rode potlood een van de vele rondjes in te kleuren.
Afgelopen weken kon je de campagnes bijna niet missen, elke avond leek er wel een debat en iedere dag kwamen er minstens 3 nieuwe ‘stemwijzers’ bij. Je zou denken dat het daar makkelijk door wordt. De campagnes zijn grote toneelstukken, de debatten meer vermaak dan dat ik daar mijn stem op baseer, daar gebruik ik vooral de partijprogramma’s voor en de stemwijzers, tja, voor het vermaak de Brandvoting gedaan waar eigenlijk bij iedereen met een beetje smaak VVD uit kwam.
In het heetst van de strijd twijfelde ik tussen strategisch kiezen of eigen belang. Eenmaal bij de stembus bleef ik trouw aan mijn gevoel. Strategisch kiezen voelde toch een beetje als bedrog. Nu de tussenuitslagen op de voet volgen, coalitiemogelijkheden uitdenken en kunnen concluderen dat ik met mijn eigen belang nog redelijk strategisch ben geweest. De komende uren zullen hopelijk een mooi begin zijn van verandering in Nederland, want daar zijn we hard aan toe. Niet alleen meer bezuinigen en bevolking korten, maar weer een positieve koers varen, initiatief nemen en lef tonen.
Rutte, ooit dronken we een biertje op de kroeg, hopelijk was het niet voor niets, al je gezwoeg.
