De afgelopen weken probeerde ik de kou en het sneller donker worden te negeren. Waar ik normaal gesproken niet kon wachten op de eerste herfstavond, kon die me nu gestolen worden. Want als je geen plek hebt waar je je thuis voelt, is het niets aan om het gezellig te maken. Dan kun je 100 kaarsen branden, 20 dekentjes neerleggen maar zal er nooit een warme sfeer ontstaan.
Ik zag als een boom op tegen de herfst en de winter. Wilde ook een plek hebben waar mensen naar binnen keken en zagen dat het er gezellig, warm en sfeervol was. Zeker op zo’n grijze dag als gisteren, die helemaal in het teken stond van herfst toen ik ’s avonds poffertjes at en warme choco dronk.
Vandaag was een mooie zonnige herfstdag, al zat er nogal wat bewolking om mijn humeur toen ik opstond. Een paar uur later was dat volledig opgetrokken. Ik heb woonruimte! Eindelijk kan ik echt gaan genieten van de stad, begint er echt een nieuw leven en heb ik vooral een boel rust. Hopelijk wordt dat huis snel een ’thuis’, maar aangezien ik er via een heel lief vriendinnetje aan kom moet dat wel snor zitten. En aan mijn huisgenoot zal het ook niet liggen 😉
Wordt het toch nog een warme herfst! Wat een mooie kleuren hebben de bladeren al! 🙂
